KRALENDIJK – In onze rubriek ‘Terug naar Bonaire’ volgen wij Bonairianen die opgegroeid zijn op Bonaire, in het buitenland hebben gewerkt of gestudeerd, maar daarna weer terugkomen. In de twaalfde serie spraken wij met Chelsey Samjah Domacasse. Zij is na haar buitenlandse reizen een succesvolle privékok op Bonaire geworden. Heb jij, of ken jij ook iemand met een bijzonder verhaal? Tip de redactie. 

Chelsey Samjah Domacasse is een naam die veel mensen op Bonaire en daarbuiten bekend voorkomt. Geboren in Curaçao, verhuisde ze op driejarige leeftijd naar Bonaire, waar haar familie al sterke banden had. “Mijn vader is van Bonaire en mijn moeder van Curaçao, maar ze is half Bonairiaanse, half Curaçaose,” vertelt Chelsey. Ondanks haar gemengde afkomst, beschouwt ze zichzelf als een echte Bonairiaan.

Het verhaal van Domacasse is verweven met de rijke geschiedenis van haar familie op het eiland. Haar grootvader had een beroemd restaurant genaamd Den Laman, dat in Hato lag. “Het was een prachtig restaurant met een groot aquarium en verse kreeften die je zelf kon kiezen,” herinnert ze zich. Helaas bestaat het restaurant niet meer, maar de herinneringen aan die tijd blijven levendig.

Sportieve jeugd

Domacasse’s jeugd was doordrenkt van sportieve activiteiten. Haar vader, Robbie Dumacasse, en haar oom zijn beiden tenniscoaches, en Domacasse groeide op met tennis. “Mijn ouders wilden dat ik een professionele tennisster zou worden, maar dat is niet gelukt,” geeft ze toe. Naast tennis was zij ook actief in windsurfen, voetbal, ballet en karate. “Ik was altijd bezig met van alles en nog wat,” lacht ze. Deze passie om van alles te ontdekken begon al op jonge leeftijd. Nog steeds heeft Domacasse de passie om veel te ondernemen. Daarover later meer.

Hoewel Domacasse opgroeide in de wereld van sport en in eerste instantie koos om bedrijfskunde te studeren in Amsterdam, vond ze uiteindelijk haar passie in de culinaire wereld. “Ik wilde nooit in de restaurantbusiness stappen zoals mijn moeder, dat leek me te zwaar,” vertelt ze. Toch besloot ze een culinaire opleiding te volgen in Miami, een stad die haar met open armen verwelkomde. “Ik hield van Miami. Het weer, het eten en de cultuur waren geweldig,” zegt ze enthousiast. Daarom vertrok Domacasse na twee jaar studie in Nederland naar Miami. 

Amerikaans avontuur

Domacasse’s tijd in Miami was echter niet zonder uitdagingen. De pandemie dwong haar al snel om terug te keren naar Bonaire, waar ze haar eigen bedrijf, Intimate Dining, oprichtte. “Ik wilde nooit een traditioneel restaurant openen. Intimate Dining gaat over kleine, persoonlijke diners waar je al je passie in kunt stoppen,” legt ze uit. Haar specialiteit? Dumplings. “In Miami werkte ik in Aziatische restaurants en maakte ik honderden dumplings per dag,” zegt ze trots. Op Bonaire kookt Domacasse voor selecte gezelschappen. Hierin steekt zij veel tijd en energie in. Haar gerechten zijn specialistisch en op weinig plekken op het eiland te vinden. 

De overgang van het bruisende Miami naar het rustige Bonaire was een grote verandering voor Domacasse. “Bonaire is prachtig. Ik hou van dit eiland. Ik vind het heel stil en rustig als ik het vergelijk met Miami. Het is mijn thuis. Mijn meeste vrienden wonen hier ook. Er zijn ook nadelen. Zo zijn er beperkte mogelijkheden om dingen te doen en te kopen,” merkt ze op. Toch heeft ze haar draai gevonden op het eiland. Niet alleen culinair, maar tegenwoordig ook in de constructie. Zo is Domacasse begonnen met werken in de bouwsector voor haar oom. Toch blijft haar liefde voor koken sterk. “De keuken zal altijd mijn focus zijn,” benadrukt ze.

Niet bang om te falen

Domacasse moedigt de jongeren van Bonaire aan om niet bang te zijn om hun dromen na te jagen. “Wees niet bang om te falen. Durf te doen wat je hart je ingeeft,” adviseert ze. Met haar moeder als haar grootste supporter, heeft Domacasse geleerd dat het belangrijk is om je passie te volgen, zelfs als het pad onzeker is.

Domacasse’s verhaal is er een van voortdurende verandering en aanpassing. Ze is niet bang om nieuwe uitdagingen aan te gaan en blijft haar dromen najagen, of dat nu in de keuken is of in de bouw. “Ik denk groot en geloof dat alles mogelijk is. Op Bonaire, maar misschien ook wel in de rest van de wereld,” zegt ze tot slot.