Door Boi Antoin

Vertaling: Harald Linkels

De ziekenzorg liet destijds veel te wensen over op Bonaire. Daar kwam verandering in toen de Zusters van Roosendaal, die oorspronkelijk naar het eiland waren gekomen om daar het onderwijs te verzorgen, ook de verantwoordelijkheid voor de ziekenzorg op zich namen.

Door de inspanningen van Bischop Gregorius Vuylsteke werd er voldoende geld ingezameld om Villa Jane en de daarom heen liggende gronden, te kopen van de oude eigenaar, Richard Muskus. Op 1 februari 1922 opende het voormalige San Francisco Hospitaal de deuren op Bonaire. Het oude gebouw dat daarvóór dienstdeed als ziekenhuis werd in gebruik genomen als kraamkliniek.

Nonnen

In eerste instantie werd het nieuwe ziekenhuis maar gerund door 2 nonnen, die daarvoor ervaring hadden opgedaan met de ziekenzorg op Curaçao. Het plan was dat er ook een derde, in de verpleging gespecialiseerde non, uit Nederland over zou komen om het team te versterken. Helaas kwam zij, net vóór haar reis naar de West te overlijden.

De eerste jaren ging het allemaal nog niet zo goed met het nieuwe ziekenhuis. De overheid droeg in die tijd per ligdag 80 Antilliaanse cent bij aan de kosten voor elke patient. Met dat bedrag kon het Hospitaal niet heel veel. Opnieuw spande Bischop Vuylsteke zich ervoor in om meer geld voor het Hospitaal bijeen te brengen.

Te klein

Al snel echter, werd ook dit ziekenhuis te klein. Het lukte gelukkig om op Bonaire en Curaçao voldoende geld bijeen te brengen om een heel nieuw ziekenhuis te bouwen.

Op 16 januari 1943 werd, na het nemen van de nodige hobbels, eindelijk een aanvang gemaakt met de constructie van het nieuwe en grotere ziekenhuis, op dezelfde plek waar Villa Jane stond. Door de oorlog die zich op dat moment in Europa afspeelde, duurde het in die tijd relatief lang voordat bouwmaterialen het eiland bereikten. Toch was de bouw op 15 juni 1944 voltooid. Een paar dagen later werden de eerste patiënten al in het nieuwe San Francisco Hospitaal opgenomen.