Door René Zwart

Ben benieuwd wanneer we de door de mand gevallen Amsterdamse brandweercommandant Leen Schaap kunnen zien genieten van zon en happy hour in het Caribische deel van ons Koninkrijk. De voormalige politiebaas heeft de opdracht de integriteitsbezem door de hoofdstedelijke, van motorbendeleden vergeven brandweerkazerne te halen, maar is nu zelf betrapt met zijn fikken in de suikerpot. Hoewel burgemeester Femke Halsema vooralsnog van geen disciplinaire maatregelen wil weten (ze negeert wel vaker een rood sein) lijkt het een kwestie van tijd voordat Schaap is uitgeblust.

Het zal me niet verbazen als het Kabinet Rutte zich over hem ontfermd zoals het de afgelopen jaren vaker gedaan heeft met struikelende topambtenaren. Jenny Thunnissen maakte er eerst bij de Belastingdienst en vervolgens bij de Inspectie Leefomgeving en Transport een potje van, Gerard Bouman vouwde de Nationale Politie tot een wankel kaartenhuis en Hans Leijtens stuurde de belastingorganisatie nog dieper het moeras in. Ze werden prompt voor hun mislukking beloond met een lucratieve klus in de – vanwege het onovertroffen leefklimaat geliefde – West. Thunissen hangt tegenwoordig de ongekroonde koningin van Sint Eustatius uit. Na onder druk van de Tweede Kamer te zijn afgeserveerd als kandidaat-gezaghebber creëerde zij als ghostwriter van de ‘Commissie van Wijzen’ voor zichzelf de rol van souffleur van regeringscommissaris Mike Franco. Bouman (God hebbe zijn ziel) werd op Sint Maarten afgestuurd waar hij op klompen door de porseleinkast danste om daarna vanuit een hangmat een flutrapportje over het politiekorps van de BES-eilanden in elkaar te flansen. Leijtens werd door de meest mislukte bewindspersoon van Koninkrijksrelaties aller tijden gelanceerd als kwartiermaker van de Integriteitskamer Sint Maarten, maar kwam er voor een dichte deur te staan. Orkaan Irma bracht uitkomst: de voormalig Kmar-commandant gaat sindsdien met de indrukwekkende titel ‘Project-Directeur-Generaal Wederopbouw Bovenwindse Eilanden’ door het leven.

Dus moeten we er niet van opkijken als het kabinet ook voor de arme Schaap een al dan niet verzonnen klus (met tropentoeslag) onder de zon in petto heeft. Maar laten we niet te zwartgallig doen: Hoe groot hun falen in Nederland ook was, dat wil niet zeggen dat deze bannelingen zich niet nuttig zouden kunnen maken in de Cariben. Op Bonaire waren ze niet blij met Thunissen, maar de regering op Curaçao was vol lof over haar helpende hand. Leijtens krijgt schouderklopjes voor zijn inzet bij de wederopbouw. Het is daarom wel zo fair Schaap het voordeel van de twijfel te gunnen. Wie weet is hij in staat de al jaren op Bonaire smeulende bestuurlijke veenbrand te doven.