In een interview met Caribisch Netwerk kijkt Franklin Bòi Antoin terug op zijn bijna vijftig jaar werkzame leven als journalist.* Al mag je hem zo niet noemen. Want ‘ik heb geen journalistieke opleiding gevolgd.’ Antoin zegt dat hij een schrijver bij de krant is. En dat is een mooie omschrijving.

Meneer Antoin zal zich ook wel geen historicus noemen. Want ook die studie heeft hij niet gevolgd. Maar hij is wel de man die een schatkamer (Fundashon Historiko Kultural Boneriano – FuHiKubo) heeft gevuld met de geschiedenis van het eiland. 

Niet alleen schreef Bòi Antoin ontelbaar veel stukken voor Extra en Boneriano en verzamelde hij het cultureel erfgoed, ook interviewde hij talloze inwoners (en soms passanten) voor BonaireTV.

Daarnaast geeft hij rondleidingen over het eiland waarbij hij de wandelaar vertelt over de geschiedenis en de natuur van het eiland. Dat hij ook nog tijd heeft voor het schrijven van boeken, laat zien dat Antoin over veel energie beschikt. 

Tegelijk verklaart het de verzuchting van Antoin dat het tijd werd om de stok over te dragen.

‘Niet meer vroeg opstaan, de hele dag haast en tot laat opblijven om het nieuws te verslaan.’

De fanclub van Bòi Antoin hoeft zich geen zorgen te maken over de toekomst. Vanaf nu schrijft hij over wat hem boeit. ‘Ik schrijf over de geschiedenis, cultuur en natuur van Bonaire. Het nieuws is geen prioriteit meer.’

Zoals iedereen die iets over het eiland wil weten of onderzoeken, benaderde ook ik Bòi Antoin zeven jaar geleden toen ik voor het eerst naar het eiland kwam. Een antwoord bleef uit.

Maar Bòi Antoin had buiten de waard gerekend: Ikki.

Plotseling slaan we linksaf. Het is de volgende ochtend en Ikki brengt ons naar weer een afspraak.

Ikki draait het raampje open en roept iets naar de man die net uit een auto stapt.

‘Uitstappen’, zegt hij tegen mij, ‘dat is Bòi Antoin.’

‘Als ik eerlijk ben, heb ik geaarzeld of ik je wel wilde ontvangen’, is de begroeting. Boi Antoin glimlacht. ‘Ik zit niet echt te wachten op weer een Nederlander die even langskomt.’

Als ik de volgende middag naar het kantoor van Antoin kom, zie ik in de wachtkamer twee portretten van onze vroegere koningin Beatrix als bewijs dat sommige Nederlanders altijd welkom zijn.*

Nu, zeven jaar later, stel ik voor dat op het Wilhelminaplein binnenkort een standbeeld wordt onthuld van deze vriendelijke brombeer.

Vergeet al die monumenten voor koningen, keizers en admiralen. 

En wacht ook niet tot meneer Antoin dit aardrijk achter zich heeft gelaten.

Hij mag bij leven weten dat hij veel betekent voor het eiland.

De duiven zullen met plezier op zijn schouders plaatsnemen.

Bronnen: https://caribischnetwerk.ntr.nl/2022/09/07/boi-antoin-ik-maak-me-zorgen-over-de-pers-op-bonaire/

http://ikkiseiland.com/2015/07/24/boi-antoin-wat-van-ons-is-is-niet-goed/

Auke van der Berg schrijft sinds 2015 op zijn persoonlijke blog Ikki’s eiland waar hij inmiddels ruim 600 verhalen heeft gedeeld. Zijn eerste boek ‘Ikki’s eiland. De horzel van het koninkrijk I.