Het verkeersinfarct van Kralendijk

Wie denkt dat het probleem met de wegen op Bonaire zich beperkt tot het grote aantal kuilen en het gebrek aan onderhoud, heeft het mis.

Het verkeer dat dagelijks over de lokale wegen raast, is in de afgelopen jaren enorm gegroeid. Wat 10 jaar geleden nog totaal ondenkbaar leek, is nu realiteit geworden: In de file staan op Bonaire. Gelukkig beperkt zich dat nu nog tot enkele momenten per dag, maar er zijn enkele notoire knelpunten. Gedacht kan worden aan de kruising tussen de weg van en naar het vliegveld (Kaya International) met de Kaya Betico Croes, de kruising tussen bij voor de Top Supermarket aan de Kaya Soeur Bartola en de Kaya LD Gerharts, de rotonde voor de kerk van Playa en de hele Kaya Korona. Ook de kruising tussen de Kaminda Djabou en de Kaya Amsterdam is inmiddels redelijk berucht, vooral op momenten dat de scholen beginnen of juist uitgaan.

Wat het meeste zorgen baart, is dat dit de situatie van vandaag is, nog zónder de aanwezigheid van de cruisetoeristen op het eiland. Juist die zorgden, door extra bus- en andersoortig vervoer, de afgelopen jaren voor de meeste congestie.

Sinds de implementatie van de nieuwe status van Bonaire, als bijzonder gemeente van Nederland op 10 oktober 2010, is de bevolking van Bonaire met bijna 40% gegroeid, van 15,679 zielen tot 21.475 nu. Hoewel het precieze aantal auto’s op het eiland, ook bij navraag, niet direct bekend blijkt, is het plausibel te veronderstellen dat het aantal auto’s op het eiland eenzelfde groei heeft doorgemaakt. In tien jaar tijd is echter geen enkele nieuwe weg van betekenis op het eiland aangelegd.

Het is geen hogere wiskunde om te berekenen dat de situatie op de lokale wegen, bij verdere groei, geheel onhoudbaar wordt. Hierbij gaat het nog niet eens alleen om het aantal voertuigen, maar met name om het feit dat de lokale infrastructuur totaal geen rekening houdt met de diversiteit aan weggebruikers, zoals auto’s, motorfietsen, fietsen, wandelaars, golfkarretjes en rolstoelgebruikers.

Het meest stuitende evenwel is -ook hier weer- het totale gebrek aan communicatie over een plan of ten minste een duiding over de beoogde ‘urban planning’ voor de komende 5 à 10 jaar. Mooie en vooral ook duurbetaalde masterplannen, opgesteld in opdracht van het MPB/UPB bestuurscollege, gaan nauwelijks of geheel niet in op de noodzaak ook nieuwe wegen aan te leggen.

De situatie van vandaag de dag is vooral wrang, omdat plannen voor een nieuwe verkeerscirculatie al van vóór 10/10/10 op de plank liggen bij de Directie Ruimte & Ontwikkeling (R&O). Ook toen was namelijk al duidelijk dat er nieuwe wegen moesten komen en is een schets gemaakt van hoe de verkeerssituatie van de toekomst eruit zo moeten zien. Dit om te voorkomen dat het verkeer bij verdere groei van de bevoliking totaal vastloopt. Of dat bijvoorbeeld vrachtverkeer, net als nu vaak nog het geval is, door drukke woonwijken of toeristische hotspots heen moet. Plannen voor de aanleg van een vrachthaven in of nabij de wijk Hato, maken de situatie alleen maar urgenter.

De vraag is waarom niemand van het lokale bestuur, dan wel van het Ministerie van I&W dit punt de laatste 10 jaar überhaupt heeft aangekaart. Er wordt veelvuldig gesproken over wegherstel, armoede, herstelplannen voor toerisme, maar niet over de noodzaak om in de komende jaren ook flink te investeren in de aanleg van compleet nieuwe verkeersaders. Zoals zo vaak, lijkt te worden gedacht dat als je een probleem niet benoemt of niet op de agenda zet, het niet bestaat.

Helaas weten zowat alle inwoners en met name de weggebruikers op Bonaire, dat dit laatste zeker niet strookt met de dagelijkse realiteit! Als de aanleg van nieuwe wegen net zo voortvarend wordt aangepakt als de armoedebestrijding in de afgelopen tien jaar, kunnen we onze borst natmaken.