Kralendijk – Sinds 2014 verspreidt zich een nieuwe vorm van koraalziekte door de riffen van het Caribisch gebied. De koraalziekte staat bekend als Stony Coral Tissue Loss Disease (SCTLD), lijkt snel te verspreiden en is extreem dodelijk voor de koralen die er vatbaar voor zijn. MPA Connect heeft in augustus een bijeenkomst georganiseerd, waar experts bijeenkwamen om  lering te trekken uit de wijze waarop Florida deze ziekte heeft gemanaged en het onder de aandacht heeft weten te brengen en het bespreken van beste praktijken voor het identificeren en behandelen van geïnfecteerde koralen voor de toekomst. De bevindingen zijn samengevat in DCNA’s “Stony Coral Tissue Loss Disease Management Letter” voor Caribisch Nederland. De inspanningen voor capaciteitsopbouw in het hele Caribisch gebied werden deze maand gepresenteerd door Tadzio Bervoets, directeur van Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA), tijdens de jaarlijkse bijeenkomst van de “Gulf and Caribbean Fisheries Institute” (GCFI) in de Dominicaanse Republiek.

De ziekte 

Een nieuwe koraalziekte werd voor het eerst ontdekt voor de kust van Florida in 2014. Sindsdien verspreidt deze zich over een groot deel van het Caribisch gebied, waaronder Mexico, Jamaica, Sint Maarten, Sint Eustatius, de Dominicaanse Republiek en de Amerikaanse Maagdeneilanden (AGGRA, 2019). Deze ziekte staat bekend als SCTLD, bijgenaamd “skittle-D”. Tot op heden is STCLD alleen gezien in steenachtige koralen en veroorzaakt het aanzienlijk weefselverlies bij aangetaste gastheer. Deze ziekte verspreidt zich snel en kan verwoestende gevolgen hebben voor het rif als het niet onmiddellijk wordt behandeld (Florida DEP, 2019). Dr. Andy Bruckner, onderzoekcoördinator bij Florida Keys “National Marine Sanctuary” verklaarde: “Stony Coral Tissue Loss Disease treft enkele van de langzaamst groeiende en langstlevende koralen voor koraalrif bouw, waaronder de iconische hersenkoralen, sterkoralen en pijlerkoralen.”

Symptomen 

Wanneer een koraal SCTLD oploopt, begint het met zichtbare laesies die zich verspreiden vanaf de rand van de gastheer (aangetaste koraal). Hier kan het koraalweefsel gedeeltelijk losraken of volledig worden verwijderd, waardoor het koraal achterblijft als een kaal skelet, die vaak bedekt raakt met algen binnen een week (Florida DEP, 2018). Deze ziekte is vastgelegd in meer dan 20 verschillende koraalsoorten, waaronder vijf soorten die zijn vermeld onder de “Endangered Species Act” (Florida DEP, 2019). Bij aanvang lijken eerst zeer gevoelige soorten geïnfecteerd te raken. De ziekte verspreidt zich razendsnel met een totale uitsterving van geïnfecteerde monsters variërend van 1 week tot 2 maanden (AGGRA, 2019). Vaak zal de ziekte zich na een maand geconstateerd te zijn bij de zeer gevoelige soorten, zich voortzetten bij de minder gevoelige soorten. Binnen deze soorten bleken kleinere kolonies in de loop van maanden af te sterven en grotere kolonies bleken jarenlang de ziekte te huisvesten zonder volledig af te sterven.

Overdracht 

Er wordt nu aangenomen dat de koraalziekte SCTLD wordt overgedragen via direct contact en watercirculatie (Reef Resilience, 2019). Om de verspreiding van de ziekte te minimaliseren, raden de  autoriteiten de duikers aan om uiterst voorzichtig om te gaan rond geïnfecteerde koralen. Daarnaast  worden duikers aangespoord om hun uitrusting tussen duiklocaties volledig te ontsmetten om verspreiding van de ziekte te voorkomen (Florida DEP, 2019). Ook  wordt het sterk aangemoedigd bij vermoeden van geïnfecteerde koralen, dit onmiddellijk te melden bij de competente autoriteiten zodat die gelijk kunnen ingrijpen (Florida DEP 2019).

Kennis delen 

Op 1 augustus van dit jaar kwam een ​​groep van 22 experts uit 17 landen bijeen in Key West Florida om informatie te delen en gesprekken aan te gaan hoe SCTLD-uitbraken het beste kunnen worden beheerd (GCFI, 2019). Deelnemers konden nauw samenwerken met toonaangevende SCTLD-experts uit Florida en leerden hoe ze de ziekte het beste konden identificeren en geïnfecteerde koralen met goed resultaat konden beheren. Florida heeft positieve resultaten gehad bij de behandeling van geïnfecteerde koralen met verschillende antibiotica; dit wordt echter nog steeds getest en kaders van regelgeving met betrekking tot het gebruik van dergelijke behandelingen verschillen van land tot land (Reef Resilience, 2019). Tijdens de bijeenkomst van de 2019 “Gulf and Caribbean Fisheries Institute” (GCFI) deze maand, presenteerde DCNA directeur, Tadzio Bervoets, de verschillende inspanningen voor capaciteitsopbouw in de regio via het MPA Connect / GCFI-netwerk, waardoor beheerders van maritieme hulpbronnen toegang hebben tot de benodigde informatie om zich voor te bereiden op de ziekte, deze te volgen en in te grijpen. 

De toekomst beschermen

De steeds verzwarende milieuomstandigheden veroorzaken verhoogde druk op koralen, waardoor deze koraalsoorten in de toekomst vatbaarder blijven voor ziekten. De ziekte SCTLD is met name zorgwekkend omdat het langdurig is, het behelst een breed gebied en zeer besmettelijk lijkt te zijn voor een groot aantal langzaam groeiende koraalrif bouwende soorten. Bovendien is gebleken dat het leidt tot totale afsterving van de kolonie na besmetting (Martinelli, 2019). Het vergroten van het publieke bewustzijn en goede duikpraktijken er op na houden zullen cruciaal zijn voor het beheer van deze ziekte. Onderzoekers blijven interventiemethoden testen om sterftecijfers te minimaliseren en verdere infectie te voorkomen. Totdat deze ziekte beter wordt begrepen, is het cruciaal voor duikers en onderzoekers om de voortgang zorgvuldig te volgen. Als je denkt dat je een geïnfecteerd koraal hebt gezien, meld de datum, GPS-locatie en, indien mogelijk, maak een foto en verstuur naar de  plaatselijke autoriteit voor het Maritieme park.

DCNA’s Stony Coral Tissue Loss Disease Management Letter voor Caribisch Nederland  kan gedownload worden via: https://www.dcnanature.org/wp-content/uploads/sites/4/2019/11/SCTLDReport-Online.pdf