Geen categorie

Verhaal uit de Schrijfclub door Joseph

Verhaal uit de Schrijfclub door Joseph

Elke week schrijft een deelnemer van De Schrijfclub Bonaire een verhaal voor Bonaire.nu. Deze week schreef Joseph een verhaal.

Een lichaamsbouwer komt met het nodige uiterlijke vertoon de winkel binnenlopen.
U kent het wel: schouders als de achtersteven van een zeilboot, bovenarmen die zich makkelijk kunnen meten met de dikste trossen van de cruiseschepen en de schommelende gang van een roeiboot met twee dronken vissers aan de riemen.
Hij kijkt om zich heen om te controleren of iedereen het binnenlopen van het slagschip heeft gezien. Er zijn geen merkbare reacties.

Iedereen blijft waar hij is en zelfs de aanwezige dames liggen niet in katzwijm of werpen zich niet aan zijn voeten. Blijkbaar niet tevreden met dit resultaat komt hij op mijn tafeltje af en pakt een plastic stoeltje op alsof het een 500 kilo halter is. Even verwacht ik dat hij het stoeltjes met donderend geraas dwars door de winkel zal smijten en dat het dan via de glazen deuren van de koelvitrines op de parkeerplaats terecht zal komen.
Maar hij schuift het stoeltje alleen maar als een porseleinen schaakstukje een stuk achteruit zodat er voldoende ruimte is om bij mij aan het tafeltje te gaan zitten.
“Is deze plaats vrij?” vraagt hij. Ik slik een vlot en gevat antwoord in. “Ja hoor.” De spiermassa onder het veel te strakke T-shirt bolt op en begint alle kanten op te golven als hij soepeltjes tegenover me gaat zitten. Hij schudt zich uit als een kat die net uit de regen komt. Dat zal wel zijn om al die spieren weer op zijn plaats te krijgen, denk ik.
Ik kan het niet laten: “U bent zeker al een tijdje bezig met bodybuilding?”
“Ja, al bijna tien jaar.” Hij gaat er eens goed voor zitten.” Ik ben begonnen in een klein sportschooltje met wat simpele fitness en cardio, en voor dat je het weet zit je midden in het semi professionele circuit. Maar dat ging me toch wat te ver. Kost ook handenvol tijd en geld. Dus nu doe ik alles thuis.” “Oh ja?” antwoord ik, “en heb je dan ook al die apparaten thuis staan?” “Nee joh, dat is helemaal niet te betalen. Ik doe veel grondoefeningen. Mijn vrouw en kinderen helpen daar ook bij. Gewoon een beetje creatief zijn. Met simpele dagelijkse dingen kun je ook een hoop doen. Even een kopje thee halen.” Hij staat op en loopt naar de balie. Ondertussen slaat mijn fantasie op hol: vrouw en kinderen die erbij helpen? Ik zie de geoliede gespierde man opdrukoefeningen doen. Hij begint met het jongste kind op zijn rug. Te makkelijk! Het tweede, iets oudere kind wordt erbij gezet. Hij begint licht te zweten. Kan nog meer bij! De moeder klimt er bovenop. Nu is het gekreun duidelijk hoorbaar boven de aanmoedigingen en kreten van de familie. Daarna is het tijd voor het scheur- en breekwerk: oude T-shirts en overhemden van familie en bekenden worden aangetrokken en meteen weer met een woeste beweging aan flarden getrokken. Dan is het de beurt aan de encyclopedie. Hij is nu bij deel 13, de letter K van kapot. De rug van het boek wordt vakkundig gebroken en daarna in twee delen gescheurd. Ik glimlach, zo kun je topsport toch leuk en grappig houden. Ik sta op en loop naar buiten. De voorkeur gevend aan mijn fantasie boven de zweterige waarheid van de lichaamsbouwer.

Ik vind het leuker om mijn fantasie in mijn hoofd te houden.

Vragen over de schrijfclub? Bel met Luisa Maria: 7950345

Deel dit artikel