Deze week was het eiland ongebruikelijk vaak in het nieuws aan deze kant van het water. Zo vaak dat een paar buren me aanspraken en ineens van alles wilden weten.

Als eerste sprak de wat bozige buurvrouw van om de hoek me aan. ‘Wat halen ze nu in hun hoofd?’, zei ze bits, ‘laten ze die zanger een hotel bouwen. Of was het een restaurant?’

‘Welke zanger?’, vroeg ik onschuldig. ‘Ach je weet wel, die rare.’ Onwetend keek ik haar aan. ‘Die vroeger met die andere kwast op televisie was’, legde ze uit, ‘ik vergeet altijd die namen.’

Vlakbij Albert Heijn wenkte een buurman. ‘Hoe halen ze het in hun hoofd om die man op dat eiland iets te laten bouwen.’  Ook nu moest ik vertellen dat ik niet wist over wie hij het had. ‘Die zanger. Hoe heet ie ook alweer?’

Een zeker stadium in het leven brengt wat ongemak met zich mee.

Weer thuis zocht ik op of ik kon achterhalen over wie de buren het hadden. Al snel werd duidelijk dat een van de Toppers het eiland ontdekt heeft. Lichtelijk verbaasd las ik allerlei commentaren onder het bericht op RTL Nieuws.

Wereldberoemd zijn in Nederland kent een schaduwzijde. Terwijl de Arena stampvol zat als al die Toppers daar in glitterpakken stonden te jubelen.

Twee dagen later werd duidelijk dat er nog een sensatie was. ‘Daar ga je zeker voorlopig niet meer naartoe?’, vroeg een buur. ‘Waar naartoe?’, vroeg ik. ‘Naar jouw eiland’, was het antwoord. ‘Wat is er gebeurd?’, vroeg ik, ‘of bedoel je dat die zanger daar …’ ‘Nee’, onderbrak de buurman, ‘er zijn nu krokodillen.’

Dat nieuws was me niet ontgaan. 

Ik legde uit dat ik niet bang ben voor een krokodil. ‘Toch bleef ik voorlopig thuis als ik jou was.’

Zo komt het eiland hier in het nieuws.

Geen krant die schrijft over de zorgen van de Bonairiaan die toch wel graag een betaalbaar huis zou willen hebben. Die graag zonder al te veel zorgen boodschappen zou willen doen. 

Ja, de mogelijke gevolgen van klimaatverandering komen soms in het nieuws. Dat mogelijk een deel van het eiland op een dag onder water verdwijnt, is wel een berichtje waard. 

Dat is dus de stand van zaken. Een zanger, een krokodil en een overstroming zijn de moeite waard om aandacht aan te schenken.

Er wacht derhalve een mooie taak voor de ambassade die het eiland in Den Haag wil vestigen. Die ambassadeur mag vertellen dat het eiland meer te bieden heeft dan roddels en sensaties.  Dat we het hebben over een eiland dat overrompeld wordt door allerlei veranderingen. 

Daar kan die krokodil overigens niets aan doen.