Mocht ik twee jaar geleden de balans opmaken na een bezoek aan het eiland*, deze keer was dat niet nodig. Niet dat alles hetzelfde is gebleven. Er zijn meer winkeltjes, meer horecagelegenheden en overal lopen mensen, groot en klein. Om over het aantal auto’s maar te zwijgen.

Twee jaar geleden kwam ik na een paar jaar afwezigheid weer terug op het eiland en was ik verbaasd over wat ik zag. Er waren bijvoorbeeld ineens tientallen, of beter gezegd honderden, blonde jonge dames in Ibizamode gehuld, en allemaal studentachtige minimannetjes in het straatbeeld verschenen. Ze noemden zich stagiaire, tussenjaarder of ze werkten voor een paar dollar per uur in de horeca. Ook het aantal pensionados was duidelijk toegenomen.

Bij het bezoek vorige week keek ik niet op van al die mensen en al die drukte. Blijkbaar is het al gewoon geworden. Is de teerling geworpen. En het einde van de groei is nog niet in zicht. Volgens prognoses van CBS zal het aantal inwoners in rustig tempo toenemen tot ruim 28.000 in 2050. 

Sinds ruim een week heeft het eiland een nieuw Bestuurscollege. Dat college staat voor de taak om alle mogelijke gevolgen van de groei in goede banen te leiden. 

Op het terras is te horen dat de verwachtingen hoog gespannen zijn. Dat is logisch. Het nieuwe college staat onder leiding van de man die in de afgelopen jaren krachtig oppositie heeft gevoerd. Dan komt de dag natuurlijk dat je allemaal maar waar moet maken wat je al die tijd geroepen hebt.

Dat daarnaast twee niet partijgebonden vrouwen gedeputeerde zijn geworden, maar als vakkrachten worden gezien, verhoogt de hoop op andere tijden.

Het nadeel van hoge verwachtingen is dat de kiezer snel teleurgesteld is. Als over een week nog niet duidelijk is wanneer het openbaar vervoer van start gaat, de wegen zijn opgeknapt, de armoede verdwenen, al die huizen klaar zijn en het regenseizoen voorbij is, kun je de eerste klachten verwachten. 

Om die klachten te voorkomen is het te hopen dat de coalitie kiest voor rust. Rust om uit te leggen wat de plannen zijn. En om uit te leggen dat niet alle wensen binnen een dag, week of maand uitgevoerd kunnen worden. 

Om nog maar te zwijgen over de dossiers die her en der in kasten liggen en het daglicht niet willen zien. Dossiers die nog lange tijd gevolgen zullen hebben voor een mogelijk nieuw beleid.

Van ruimtelijke ordening tot personeelszaken, het zijn dossiers die bij de nieuwe coalitie voor hoofdpijn kunnen en zullen zorgen. Daarom is het belangrijk om naast een doosje paracetamol, tijd en rust mee te nemen naar deze nieuwe bestuursperiode. En neem ook maar een jurist mee. Die zul je nodig hebben.

Om in de komende maanden de moed niet te verliezen moeten de leden van de nieuwe coalitie het boek De teerling is geworpen van Jean-Paul Sartre maar in de kast laten staan. In dat bijzondere verhaal vraagt Sartre zich af of het werkelijk mogelijk is om helemaal opnieuw te beginnen. Of is ons lot bepaald door onze daden en onze omstandigheden. 

De twee hoofdpersonen uit het boek, Pierre en Eva, krijgen een dag om te bewijzen dat hun liefde tegen alle hindernissen bestand is.

Het lot beslist anders. 

Gelukkig bestaan er ook feelgood romans. Volgens de folder de perfecte boeken om jezelf even helemaal te verliezen in een prachtig verhaal vol liefde, vriendschap en geluk.

*

http://ikkiseiland.com/2021/10/14/twee-jaar-later/

Auke van der Berg schrijft sinds 2015 op zijn persoonlijke blog Ikki’s eiland waar hij inmiddels ruim 700 verhalen heeft gedeeld. Zijn eerste boek ‘Ikki’s eiland. De horzel van het koninkrijk I.