De verzuchting van een ouder over de gevolgen van het toenemende autoverkeer op het eiland leverde veel reacties op. Je moet ruim de tijd nemen om je kind op tijd op school te krijgen.

Over een afstand van 4,8 kilometer, van huis naar school, doet een mevrouw 35 minuten bijvoorbeeld. 

Natuurlijk waren er ook optimisten die vonden dat je maar op de fiets moet gaan. Daarbij over het hoofd ziend dat de gemiddelde route niet zo geschikt is voor fietsverkeer. Afgezien van al die auto’s moet je ook nog opletten dat je niet in een van honderden gaten verdwijnt. Met kind en al.

Niet alleen het verkeer, maar het hele eiland loopt vast. Naast de toename van vaste, nieuwe bewoners, lopen, scooteren en wandelen er honderden, zo niet duizenden stagiaires, tussenjaarders en andere meisjes en jongetjes over het eiland.

Met ingrijpende gevolgen. Want iedereen wil tegenwoordig maar onderdak hebben, boodschappen in huis halen en een baantje. 

Daardoor is het onmogelijk om een huis te vinden. Mocht er eentje op de markt komen, dan is de huurprijs per maand minstens tweemaal zo hoog als het maandinkomen van een lid van de lokale bevolking.

Logischerwijs zijn de voedselprijzen gestegen. Hoe meer zielen, hoe leger de borden van de lokale bevolking. 

Dat een deel van de Europees Nederlandse ondernemer liever met stagiaires of andere tijdelijk personeel werkt, is ook niet bevorderlijk voor een feestelijke stemming.

Dat het eiland vastloopt is het gevolg van beleid. Want ook geen beleid is beleid.

Als je bijvoorbeeld niet na wilt denken over de mogelijkheden die de gemeentewetgeving biedt om het vestigingsbeleid te reguleren, moet je niet opkijken dat het fout gaat.

Bovendien waarom ging je dan op bezoek bij de Waddeneilanden?

Een overheid heeft de mogelijkheid om keuzes te maken. 

Om dan met de handen over elkaar te blijven zitten, verklapt haar houding.

‘Na ons de zondvloed’ is de uitdrukking die wordt toegeschreven aan Madame de Pompadour. Deze mevrouw was de maîtresse van Lodewijk XV. 

Er zijn ook mensen die beweren dat het juist Lodewijk zelf was die het uitriep na de Slag bij bij Rossbach in 1757.

Voor het eerst in mijn leven ga ik Karl Marx maar citeren. Hij schreef in Das Kapital (volume 1, deel III, hoofdstuk 10, sectie 5): “Après moi le déluge! (na mij de zondvloed!) is de leuze van iedere kapitalist en van iedere natie van kapitalisten. Waar het kapitaal niet door de maatschappij gedwongen wordt rekening te houden met de gezondheid en de levensduur van de arbeider, springt het dan ook roekeloos om met deze zaken”.

Een formulering die aardig samenvat hoe de lokale overheid het eiland uitlevert aan de dollar.

En nu verwacht ik dat we volgende week vanuit de bario’s horen: Ontwaakt! Verworpenen der Aarde!

Auke van der Berg schrijft sinds 2015 op zijn persoonlijke blog Ikki’s eiland waar hij inmiddels 700 verhalen heeft gedeeld. Zijn eerste boek ‘Ikki’s eiland. De horzel van het koninkrijk I.