Door Harald Linkels

KRALENDIJK – Staatssecretaris Alexandra van Huffelen en Carola Schouten lijken een snaar te raken bij een groep verzuurde critici, en niet bepaald op een positieve manier. Met name Van Huffelen moet het in een zogenaamd ‘briefje van Jan’ ontgelden. De commentator beschuldigt Van Huffelen ervan met een zak geld stemmen op de Antillen te hebben geworven.

“Ik zag op de website van het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties dat u net voor de verkiezingen voor de 40ste, 45ste keer in een kleine twee jaar Rutte 4 de oversteek maakte voor een werkbezoek van een week aan de drie eilanden waar de bewoners wel kiesrecht hadden bij de Tweede Kamerverkiezingen.” En: “Bestuurlijke afspraken maken (lees: de geldstroom regelen van hier naar daar), sociale huurwoningen sponsoren, kleine ondernemers helpen, een praatje maken met MBO-leerlingen en lokale politici, controleren of de gesponsorde zonnepanelen er goed bijliggen en een toespraak houden bij de viering van Statia Day.” Volgens Jan Dijkgraaf behaalde Van Huffelen in Nederland slechts 0,1% van alle uitgebrachte stemmen. “Nu zeg je: Van Huffelen kwam met een zak geld, in ruil voor hun stem,” concludeert de commentator als het gaat om het stemgedrag op de eilanden.

Het lijkt erop dat de bewoners van de BES-eilanden door ‘Jan’ niet alleen als naïef worden gezien, maar ook nog eens in hoge mate omkoopbaar. Van Huffelen bracht geld, en als een soort “Pavlov-reactie” stemden de inwoners in meerderheid voor D66 en Alexandra van Huffelen. Lekker simpel, toch? 

Wat Dijkgraaf helemaal niet weet -en goed beschouwd ook niet kán weten- is dat Van Huffelen de zaken op de eilanden vanaf het begin anders aanpakte dan haar -veelal mannelijke- voorgangers. Ze ging direct nadrukkelijk in gesprek met gewone burgers op Bonaire, klom op de loopband met een sportschooleigenaar op Saba, en ging mee naar de winkel op St.-Eustatius om met eigen ogen te zien hoeveel hoger de prijzen daar zijn dan in Nederland. Maar het belangrijkste: Ze zorgde, in elk geval op het oog, voor vooruitgang op dossiers die al jaren voortsleepten. Concrete voorbeelden zijn onder meer het getreuzel bij het vaststellen van het Sociaal Minimum, terugkeer naar democratie op St.-Eustatius, maar ook bij zaken als de invoering van een Burgerservicenummer. Iets dat je in deze digitale wereld toch echt nodig hebt, als je wat wil van de Nederlandse overheid.

Veel inwoners van de BES-eilanden voelen dan ook oprechte dankbaarheid jegens zowel Van Huffelen als armoedeminister Carola Schouten (CU). Samen zorgden ze er, na ruim 13 jaar als Bijzondere Gemeente, voor dat het sociaal minimum tot stand kwam, nota bene tijdens een demissionaire status van het kabinet. 

Naar mijn mening presteerden D66 en de ChristenUnie dan ook goed bij de verkiezingen, niet omdat het gaat om twee sluwe dames die op slinkse wijze stemmen ‘stalen’ dan wel ‘kochten’ van andere partijen. Evenmin omdat stemmers in Caribisch Nederland ‘minder intelligent’ zouden zijn dan die in het Nederlandse deel van het Koninkrijk. Ze stemden in grote aantallen voor zowel D66 als de ChristenUnie omdat ze het gevoel hadden dat deze twee bewindspersonen zich daadwerkelijk hebben ingezet voor de eilanden en hun bewoners. En dat is mensen opgevallen, dan wel bijgebleven.

Er is overigens nóg een reden om aan te nemen dat de inwoners van Caribisch Nederland niet alleen niet minder intelligent zijn, maar eigenlijk nog wel een beetje slimmer dan menig stemmer in het Europese deel van Nederland. Een doordenkertje voor ‘Jan’ en degenen die zijn briefjes vol vitriool graag mogen lezen.

Briefje van Jan – aan Alexandra van Huffelen