Zo veel onderzoek is er nu ook weer niet gedaan naar de armoede op de Bes-eilanden.

Die consumentenbond Unkobon kan dan wel dreigen met een rechtszaak, mensen kunnen dan wel het rapport Spies op tafel gooien of aankomen met dat Nibud-advies of wijzen op de adviezen van CBS, uiteindelijk moet je toch onder ogen zien dat het vaststellen van een sociaal minimum een complexe zaak is. 

Dat vindt de staatssecretaris van Koninkrijkrelaties, mevrouw Van Huffelen tenminste.

Mevrouw noemde de demonstratie van 12 mei jl. ‘indrukwekkend’ en zegde toe ‘actie te willen ondernemen.’ Want volgens de staatssecretaris is de armoede op de BES-eilanden ‘een doorn in het oog’ van de Nederlandse regering. 

Het leven is wat ingewikkelder dan actievoerders vaak denken. Niet alleen heb je met Den Haag te maken, ook de lokale politiek moet meedenken. En dan heb je ook nog de werkgevers. 

Werknemers hebben vaak geen idee van al die verschillende belangen. Zij denken dat je met een pincet die doorn zomaar even uit het Haagse oog kunt peuteren. Vergeten worden de vragen die in Lucas 6:39-42 gesteld worden:

‘Waarom kijkt ge naar de splinter in het oog van uw broeder en slaat ge geen acht op de balk in uw eigen oog? Hoe kunt ge tot uw broeder zeggen: ‘Broeder, laat mij de splinter uit uw oog halen, terwijl ge de balk in uw eigen oog niet opmerkt?’

Gelukkig heeft mevrouw Van Huffelen een groot hart en vindt ze dat ‘we zo snel mogelijk tot de invoering (van een sociaal minimum) moeten komen.’

Daarom heeft de staatssecretaris de Commissie sociaal minimum Caribisch Nederland deze week op pad gestuurd. 

Die commissie onder leiding van de heer Thodé, eerder Gezaghebber op Bonaire, bestaat uit acht mensen die wel weten hoe het er voor staat op de eilanden. 

De dames en heren bezoeken de drie eilanden om met ‘hulp van hun gesprekspartners het beeld over het leven rond en onder het sociaal minimum aan te scherpen.’ 

Waarmee de commissie vaststelt dat ondanks al die rapportages en het gemarcheer van die actievoerders het tot op heden niet gelukt is om een duidelijk beeld te schetsen van de gevolgen van armoede.

De staatssecretaris hoopt dat de rapportage van deze commissie op 1 oktober a.s. op haar bureau ligt.

Dan pas kunnen we zien of de wens van de voorzitter om alle stemmen een plek te geven geslaagd is:

‘De commissie zal zich inspannen om alle stemmen uit de drie openbare lichamen en uit Den Haag in haar bevindingen een plek te geven, vergezeld met handelingsperspectief voor de hoognodige aanpak van de armoedeproblematiek.’

Ervan uitgaande dat al die stemmen eensluidend een droevig lied laten horen begin oktober, wordt de volgende stap het analyseren van het handelingsperspectief. Maar laten we daar maar niet op vooruitlopen. 

Alles op zijn tijd. Nu eerst luisteren, handelen kan altijd nog.

Dat vindt mevrouw Van Huffelen ook. Zij heeft al aangekondigd dat het natuurlijk niet haalbaar is om een minimum in te voeren per 1 januari 2024.

Want het is zoals u weet ‘complex’.