Door Monalisa Domacassé

Kralendijk – Vrijdagavond 13 september werd het 40 jarig bestaan van Fundashon Kuido pa Personanan Desabilitá(FKPD) gevierd. Hieronder leest u het verhaal van deze bijzondere stichting.

In 1971 werd de Watapana school opgericht in Rincon en deze werd in 1974 operationeel als school voor speciaal onderwijs. In januari 2016 is de school naar Kralendijk verhuisd onder de naam Kolegio Strea Briante.

Watapana, nu Kolegio Strea Briante, is een school dat specialistisch onderwijs geeft aan leerlingen met specifieke onderwijsbehoeften. Leerlingen die niet (meer) het onderwijs op de reguliere basisschool kunnen volgen.

Maar voor kinderen met een beperkte en speciale behoefte was er geen klas, deze kinderen bleven thuis. In 1975 kwam mw.drs. Emmy Schermer, Orthopedagoog, naar Bonaire. Kinderen kwamen naar Emmy toe met de vraag: “ki dia bo ta buska un skol pa mi?” (wanneer ga je een school voor mij zoeken?).

Ouders van beperkte kinderen werden door Emmy uitgenodigd om een lezing bij te wonen dat ging over “normalisering van mensen met een beperking in onze maatschappij”. Deze lezing heeft veel indruk gemaakt bij de ouders van de kinderen met een beperking. Het bleek dat op andere plekken zoals Curacao en Aruba er veel meer bekendheid was voor deze doelgroep terwijl Bonaire vrij onwetend was.

Ouders die de lezing op Curacao hadden bijgewoond probeerden via buurthuizen op Bonaire andere ouders op de hoogte te brengen, ook door middel van het organiseren van activiteiten.

Zo ontstond de groep vrijwilligers die bestond uit ouders van een kind met een beperking. Ines Pourier Wout, moeder van Erlin, is de oprichtster van deze groep. Samen met Aramida Evertsz, Rugia Frans, Mada Janga, Sonia Janga, Marie Martijn en Doya Piar richtten zij de stichting ‘Pasadia Kariño’ op. Zij hebben er uiteindelijk voor gezorgd dat er aandacht en bewustwording kwam voor de mensen met een beperking.

Vanuit de Federatie Antilliaanse Jeugdzorg(FAJ) kregen ze materialen voor handenarbeid. Tevens heeft Norman Evertsz ervoor gezorgt dat het toenmalige zusterhuis (huidige Cocarie) als opvang gebruikt kon worden en hij heeft de renovatie laten verzorgen, welke door het Koninklijk Huis aan de stichting als donatie werd gegeven als eerste dagbesteding voor mensen met een beperking. 

In 1979 werd een droom werkelijkheid en ontstond de stichting Fundashon Kuido pa Personanan Desabilitá(FKPD). De eerste voorzitter van de FKPD was Marietta Djojopawiro. Rene Spiering was secretaris. 

Er kwam al snel hulp kwam uit onverwachte hoeken. De vakbond Simabo gaf de stichting een bus als gift. Leo Martinus vader van Enid (huidige client) was chauffeur op vrijwillige basis. 

40 Jaar bestaan betekent: Onvoorwaardelijke toewijding, geduld, doorzettingsvermogen, liefde, geloof en inzet. Dit zijn belangrijke sleutelwoorden voor de stichting FKPD en haar clienten.

Veel dank gaat uit aan de ouders en familie van de clienten gedurende 40 jaar die de stichting en het werk van de FKPD altijd gedragen hebben. Niet alleen voor hun eigen kinderen maar ook voor de toekomstige kinderen met een beperking. Hoe klein de bijdrage ook was, het is van waarde geweest en heeft meegeholpen aan een betere kwaliteit van leven voor deze groep mensen.