Laten we nu maar niet moeilijk doen. Want er is niets nieuws onder de zon. Natuurlijk heeft minister Schouten (Armoedebeleid) het niet voor elkaar gekregen om de voortgangsrapportage over het ijkpunt sociaal minimum op tijd af te hebben. En dus waren de Commissieleden Kamminga (VVD) en Van den Berg (CDA) er als de kippen bij om uitstel van het debat te vragen tot dat rapportje er wel is. ‘Omwille van een zorgvuldige voorbereiding.’

Het zonderlinge taalgebruik Den Haag eigen, voortgangsrapportage ijkpunt sociaal minimum, vertelt in dit geval veel. 

Het vertelt dat we het niet over een oplossing hebben, maar dat we nog steeds praten over een ijkpunt. Ministers en staatssecretarissen hebben het al jaren over ijkpunten als het gaat over het sociaal minimum op de eilanden. 

Zo langzamerhand kun je een redelijk groot stadion vullen met die dingen. Een apart vak in dat stadion is gereserveerd voor stippen aan de horizon.

Een ijkpunt is het referentiepunt waarop je iets kunt vergelijken met iets anders. De Rijksoverheid is duidelijk in deze: ‘het sociaal minimum is het minimale bedrag dat u nodig heeft om in uw levensonderhoud te kunnen voorzien. De overheid heeft hiervoor een normbedrag opgesteld, dat ze ieder half jaar aanpast.’

Diezelfde overheid houdt ons voor in artikel 1 van de Grondwet dat ‘allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld.’

Omdat die overheid haar pappenheimers ook wel kent, heeft ze in datzelfde artikel gemeld dat ‘discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, niet toegestaan is.’

Mochten de bewoners van de eilanden nu denken dat zij dus recht hebben op het minimale bedrag dat ze nodig hebben om in hun levensonderhoud te kunnen voorzien, dan hebben zij het mis.

Als je nog steeds gelooft dat je volwaardig lid bent van de Nederlandse samenleving, wordt het tijd om de werkelijkheid onder ogen te zien.

Ondanks al die rapporten en onderzoeken, van Commissie Spies tot Nibud, al die uitspraken van politici dat ze geschrokken zijn van de armoede, is Den Haag twaalf jaar na 10.10.10 niet verder dan een voortgangsrapportage. Die niet af is bovendien. 

In 2013 hield premier Rutte ons voor dat visie is als de olifant die het zicht belemmert. Van die uitspraak schijnt hij wat spijt te hebben. 

Maar diezelfde premier is vier dagen na 10.10.10 aan zijn baan begonnen. 

Zijn kabinetten laten zien dat onwil als een olifant het zicht belemmert op een oplossing voor de armoede op de eilanden.

Met je stippen, ijkpunten en voortgangsrapportages.

Auke van der Berg schrijft sinds 2015 op zijn persoonlijke blog Ikki’s eiland waar hij inmiddels ruim 600 verhalen heeft gedeeld. Zijn eerste boek ‘Ikki’s eiland. De horzel van het koninkrijk I.