Staatssecretaris Zsolt Szabó (PVV) was in augustus op het eiland en kocht een kilo sperziebonen en een pak melk. Voor die bonen betaalde hij 16 dollar en voor de melk 3 dollar 50.

Deze week kwam de staatssecretaris terug op deze aanschaf tijdens het begrotingsdebat Koninkrijksrelaties. De heer Szabó stelde vast dat die prijzen leiden tot onzekerheid bij de bevolking. Wat hij daarmee bedoeld is niet duidelijk. Want als er nu één ding duidelijk is aan die sperziebonen is het eenvoudige gegeven dat je ze niet kunt betalen als eerzame burger.

Uiteraard denkt ook deze politicus in oplossingen. Hij stelde voor om 24 miljoen ter beschikking te stellen om de voedselproductie lokaal te vergroten. Of met andere woorden: met dat bedrag kunnen lokale initiatieven worden ondersteund waarmee groenten en fruit worden geteeld.

De staatssecretaris wees mogelijke enthousiastelingen al op welke wijze zij grote oogsten binnen kunnen halen. Met hydrocultuur openen vele deuren zich volgens de heer Szabó. Hydrocultuur is de techniek om planten te laten groeien met behulp van een op water gebaseerde voedingsoplossing in plaats van aarde.

De hoop is dat het eiland minder afhankelijk is van import als het oogsten kan beginnen. Dat de kosten van levensonderhoud hierdoor ook fors omlaag gaan, spreekt voor zich.

Dat die prijzen omlaag gaan, komt goed uit. Want in hetzelfde debat werd duidelijk dat de energietoeslag voor arme gezinnen mogelijk per 1 januari a.s. gaat verdwijnen. 

Je kunt wel van alles willen, zoals goedkopere sperziebonen, maar er zijn nu eenmaal grenzen aan de mogelijkheden. Ook in Den Haag groeien de dollars niet aan de wilgen.

Bovendien doen we al heel veel voor Caribisch Nederland volgens Minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties, mevrouw Uitermark (Nieuw Sociaal Contract). In een brief aan de Kamer somt de minister op wat er allemaal gebeurt, gaat gebeuren of wat er zou moeten gebeuren.

Wat er in ieder geval zou moeten gebeuren is Haagse hulp bij het te lijf gaan van de afvalproblemen op het eiland. Sinds jaar en dag kampt men met ernstige problemen door vervuiling bij de landfill. 

In een brief* wijst Pro Lagun, een lokaal initiatief, op de gevolgen van deze ongekende vervuiling:

‘Iedere inwoner van Bonaire, ook degenen die niet direct in de buurt van de landfill wonen, moet zich grote zorgen maken. De lucht die de bewoners inademen, kan schadelijk zijn voor de gezondheid, zelfs voor inwoners van Nikiboko, Antriol of Amboina. De verontreiniging kan bovendien de voeding aantasten; groente of fruit verbouwd in de omgeving van de stortplaats kan gevaarlijke stoffen bevatten. Meer dan genoeg redenen om alarm te slaan voor elke inwoner van Bonaire en in het belang van de natuur.’

Zonder het eilandelijke bestuur tekort te doen: deze problematiek is te complex om met een kruiwagen en een schep te lijf te gaan. 

Pro Lagun schrijft:

‘Wij eisen dat de verantwoordelijke instanties hun plicht niet langer negeren. Selibon, het Openbaar Lichaam Bonaire (OLB), de Rijksvertegenwoordiger en uiteindelijk de Ministeries van Infrastructuur en Volksgezondheid in Den Haag hebben allemaal gefaald om de bevolking en het milieu adequaat te beschermen. Zij dragen de verantwoordelijkheid voor de gezondheidsrisico’s die bewoners nu lopen en de schade die wordt toegebracht aan onze natuur.’

Aan de slag dus. Ook sperziebonen houden van frisse lucht.

Noot:

Ingezonden brief: De gezondheid van iedere Bonairiaan is in gevaar, ook van degenen die niet dichtbij de landfill wonen