Een evenwichtige benadering van groei en levenskwaliteit.

Bijna wekelijks worden er in de plaatselijke persberichten gepubliceerd over meer toeristen, meer inwoners, meer vliegbewegingen, meer vergunningen, groeien, groeien, groeien …… 

Want groei brengt immers welvaart en welzijn voor Bonaire wil men ons doen geloven. Dit is niet waar, sterker nog: wie schaarser worden van rust, natuur en frisse lucht als kosten verdisconteert, moet tot de conclusie komen dat bouwen van huizen, resorts, hotels en het aanleggen van wegen de welvaart schaadt. Elke nieuwe bouwactiviteit zal de schaarste vergroten, wat volgens de economische betekenis van het begrip schaarste een negatief effect op de welvaart heeft.

Ook ‘groene groei’, slechts een nieuw verdienmodel. Verdedigers van groene groei stellen dat er een ontkoppeling mogelijk is tussen economische groei en uitstoot van broeikasgassen. Je kunt dus economisch groeien én minder uitstoten. Sinds het verdrag van Kyoto 1997 heeft het groene-groei denken opgeleverd dat nu globaal jaarlijks 60% meer broeikasgassen worden uitgestoten dan in 1997.

Niets ter wereld kan eindeloos groeien dus ook de economie niet. Bij de klassieke economen komt het woord “groei” niet voor. Bij hen gaat het over vooruitgang, en dat is een veel breder begrip dan alleen maar groei. Wie vooruitgang reduceert tot groei, negeert de betekenis schaarste in de economie.

De echte schaarste zit in de dingen die je niet kunt kopen. Dat vind ik een schokkende gedachte, dat we met al dat geld dat we verdienen niet meer kunnen terughalen wat verloren is gegaan. Doet u mij maar een uur stilte, een adembenemende sterrenhemel, een florerend koraalrif, een droog tropisch bos, mangrove of ongerepte open ruimte.

Natuurlijk is het belangrijk dat mensen kunnen leven en wonen. Maar in plaats van steeds verder uit te breiden in de natuur, kunnen we beter kijken naar verdichting van woningbouw in stedelijke gebieden of aansluitend op stedelijke gebieden. Op die manier maken we gebruik van de aanwezige infrastructuur, waardoor bouwprojecten niet alleen goedkoper worden maar ook sneller realiseerbaar zijn.  

Waarom blijven we vasthouden aan het geloof in onbeperkte groei en materiële consumptie als maatstaf voor vooruitgang? Laten we een nieuwe benadering omarmen, waarbij duurzame welvaart centraal staat.

Geen groei maar ontgroeien. Degrowthers streven naar een economie die iedereen zicht geeft op een goed leven binnen de grenzen van de planeet. Het gaat over de zoektocht naar een andere en betere samenleving, dus niet gewoon wat minder van het huidige. Het gaat om de kunst van het leven op een beschadigde planeet, en hoe die te herstellen (Anna Tsing)

Laten we streven naar een evenwichtige balans tussen, groei, levenskwaliteit en het behoud van onze kostbare natuurlijke hulpbronnen.

Foundation Save Plantation Bolivia

Wilma Nijland