Graag en regelmatig wordt gewezen op de grote verschillen tussen de eilandelijke cultuur en die van het Europese moederland. 

Zo op het oog is daar wel iets voor te zeggen. Waar het ene deel van het koninkrijk zich door alle seizoenen ploetert, ligt het andere deel dag in dag uit wat in de zon te wachten tot de avond valt. Om maar iets te noemen.

Blijkbaar is het een menselijke behoefte om verschillen tussen jou en de ander te benadrukken. Omdat juist verschillen het eigene illustreren. Het is ook handig in discussies: je kunt je permanent verschuilen achter het argument dat de ander jou toch niet begrijpt. 

Sinds de verkiezingen van 15 maart jl. is het de vraag of de verschillen wel zo groot zijn. Want zowel in Kralendijk als in Den Haag hebben de partijen die in de afgelopen jaren de coalitie vormden, besloten gewoon door te gaan met waar ze mee bezig waren. Stabiliteit en continuïteit zijn de trefwoorden waarmee men de samenleving hoopt te overtuigen van het juiste van deze keuze.

De Haagse club onder aanvoering van de heer Rutte schermt met die begrippen om rustig verder gaan met het aan de kant schuiven van bijvoorbeeld de toeslagenaffaire, de Groningse aardbevingen, de teloorgang van de verzorgingsstaat, de Kralendijk posse hoeft zich met deze argumenten bijvoorbeeld geen zorgen te maken over bouwen van resorts en hotels zonder vergunning, over het verkwanselen van Plantage Bolivia en de woningnood.

Ook kunnen de politici aan beide kanten van het water krokodillentranen blijven plengen als het over de armoede gaat, zonder dat ze zich verplicht voelen er iets aan te doen.

Stabiliteit en continuïteit als dekmantel om eigen belang en hachje te redden.

Het enige voordeel van deze houding is dat op het eiland de ontwikkeling van land- en tuinbouw ook op een laag pitje zal blijven sudderen. Daarmee blijft het eiland een door de agro-industriële gesponsorde lobbypartij bespaard.

Daar is dan ook het enige voordeel mee genoemd. 

De uitverkoop van het eiland zal met de nieuwe oude coalitie rustig verder gaan. Achter gesloten deuren.

Ook de Haagse politiek zal rustig doormodderen. Er leven nog maar één miljoen mensen in armoede. Nog zeventien miljoen te gaan derhalve.

Wat dat betreft heeft het eiland een volwassen voorsprong.

Toch een verschilletje dus.