KRALENDIJK – Er is een Nederlands spreekwoord dat te herleiden is naar een oud Germaanse beslissingsvorm. Als partijen iets moeten verdelen, dan mag de ene partij het goed verdelen, waarna de wederpartij als eerste een deel mag kiezen. Het doel hierbij dat de verdelende partij zich inleeft in de kiezende partij en de belangen van beide partijen meeneemt. Kiezen of delen dus!

Al een tijd speelt de situatie dat Den Haag zinspeelt om de laboratoriumzorg op Bonaire te monopoliseren. Het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport [VWS] wil de gehele laboratoriumzorg onderbrengen bij Fundashon Mariadal en daardoor de BONLAB, die nu voornamelijk de eerstelijnslaboratoriumzorg op zich neemt, niet meer te bekostigen.

Uit overleg van de delegatie van Bonaire, bestaande uit de Gedeputeerde belast met Publieke Gezondheidszorg, de leiders van alle in de Eilandsraad vertegenwoordigde fracties en namens de Staatsecretaris VWS, de Directeuren van de ZJCN, komt naar voren dat het kabinet hiervoor twee kerncriteria voor hanteert. VWS oordeelt dat er in de laboratoriumzorg op Bonaire er sprake is van overcapaciteit en overconsumptie voor wat betreft de (laboratorium)zorg. Naar stelling van VWS komen ze tot die conclusie gezien de zorgnormen die in Nederland gangbaar zijn. Laten we deze oordelen op de proef stellen.

Allereerst, hoe kan er van overcapaciteit worden gesproken als de BONLAB enkel wordt vergoed per ‘verrichting’? BONLAB wordt alleen betaald als een verzekerde op voorschrift van een huisarts zich aanmeldt om een test te laten uitvoeren, dus alleen voor daadwerkelijk geleverde medische diensten. Indien er geen vraag is, heeft de VWS ook geen kosten. Dat is dan zonder zelfs de noodzaak om ‘rugdekking’ te bieden voor continuïteit van de laboratoriumzorg als de ziekenhuislaboratorium van Fundashon Mariadal vanwege (medische)crisis of welke andere reden dan ook geen laboratoriumdiensten kan leveren. 

Dan het oordeel van overconsumptie. VWS is van mening dat op Bonaire er meer vraag is naar zorg dan wat naar de normen van Nederland gangbaar is. Dat is niet zo verwonderlijk, maar daar geeft VWS zelf al antwoordt op. Immers, op de website van de Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu van de VWS wordt onder de pagina ‘Cijfers en feiten over de relatie tussen armoede en gezondheid’ de volgende gesteld, en ik citeer “Kinderen en jongeren die in armoede leven hebben meer lichamelijke en psychische klachten dan hun meer welvarende leeftijdgenoten… …Volwassenen die leven met geldzorgen, schulden of armoede hebben vaker chronische stress, een ongezonde leefstijl of chronische ziekten zoals diabetes en hart- en vaatziekten.”. Dus, VWS is zich ervan bewust dat armoede een directe invloed is op de gezondheid een daardoor oorzaak is van een hogere zorgbehoefte.

Nu is het zo dat Den Haag al jaren weet dat er op Bonaire bovenmatig armoede heerst, zeker boven ‘Nederlandse normen’. Desondanks vertikt de Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid [SZW] een aanvaardbaar Sociaal Minimum vast te stellen waardoor de armoede op Bonaire beleidsmatig in stand wordt gehouden.

Dus, ter opsomming, Haags beleid houdt het sociaalminimum onder de Nederlandse normen, waardoor armoede op Bonaire in stand wordt gehouden en een grotere zorgbehoefte veroorzaakt, waarop Den Haag constateert dat de zorgvraag op Bonaire boven de Nederlandse norm is waardoor zij oordelen dat in het zorgaanbod moet worden gekort. Volg jij het nog?

Het lijkt erop dat het Kabinet zowel wil kiezen als delen. De vraag is waar het belang van Bonaire in deze blijft!

Clark Abraham

Partido DEMOKRAT

Fractie Leider