Door Harald Linkels

Het bestuurscollege van het Openbaar Lichaam Bonaire maakt, samen met de coalitiepartijen die het bestuurscollege vormen, een slechte beurt met het geheim houden van een drietal onderzoeksrapporten, waaronder die naar de mislukte rotonde op de Kaya Amsterdam. 

Zowel gezaghebber Rijna als de gedeputeerde belast met Infrastructuur, James Kroon (UPB) hebben steeds luidkeels verkondigd dat een ‘administratief onderzoek’ duidelijk zou maken wat er fout was gegaan bij de aanleg van de rotonde die, halverwege de bouw, ondeugdelijk bleek door het gebruik van verkeerde afmetingen. Boze tongen beweerden al snel dat door sommige bestuurders eigenhandig in was gegrepen op niet alleen de gunning van het project, maar ook het ontwerp van de rotonde. 

Bijna 18 maanden na de toezegging ligt er dan eindelijk een rapport, maar de bevolking mag niet weten wat daar in staat. Met dat gegeven in het achterhoofd kan dan ook moeilijk anders worden geconcludeerd, dan dat aan de gehele bevolking een fopspeen is voorgehouden. Wellicht lag het helemaal nooit in de bedoeling de resultaten openbaar te maken en moet de indertijd gedane toezegging -achteraf- worden gezien als een zoethoudertje. 

Nimmer eerder werd zo pijnlijk duidelijk dat zowel het BC als de coalitie met transparantie weinig op heeft. Insiders die het rapport kennen melden dat er dan wel enkele bevindingen in het geheime document staan die niet geheel gunstig zijn voor met name Kroon, maar dat het in zijn totaliteit niet eens zo heel spannend is. Dus waarom willens en wetens die geheimzinnigheid over een onderzoek waarvan de resultaten -al is het dan maar op hoofdlijnen- toch met de bevolking gedeeld zouden moeten worden?

Ondertussen heeft het debacle de bevolking van Bonaire wel tussen de zes- en achthonderdduizend dollar lichter gemaakt. Geld dat nu niet aan andere zaken kan worden besteed, zoals aan armoedebestrijding of de verdere investeringen in het nog steeds goeddeels in deplorabele staat verkerende wegennet.

De zaak van de rotonde staat niet op zichzelf. Wat te denken van de vergunningsprocedure rond het Chogogo resort en -belangrijker nog- het eerst positieve en vervolgens negatieve advies inzake de vergunning van het Sunset Beach Resort? Het uitgeven van publieke gelden voor lichten op sportterreinen, zonder deugdelijke aanbestedings- of gunningsprocedure? En het hele dossier, samengesteld door tijdelijk bestuurder Ben Oleana over misstanden bij de Bonaire Holding Maatschappij? Ook de bevindingen van die onderzoeken werden en worden nog altijd grotendeels geheim gehouden. 

Het wordt tijd dat ook de regering in Den Haag, middels bijvoorbeeld Staatssecretaris Van Huffelen maar ook Rijksvertegenwoordiger Helmond zich eens achter de oren gaat krabben. Daar waar in Nederland zelf ook de meest pijnlijke details in de openbaarheid komen tijdens bijvoorbeeld een parlementaire enquête, kan het BC op Bonaire onjuiste procedures en -in sommige gevallen niet-integer handelen- zomaar onder het vloerkleed vegen, zonder dat daar ook maar een haan naar kán kraaien.

Het is mooi dat de Nederlandse regering altijd klaar staat met het opgeheven vingertje als het gaat om onder meer deugdelijkheid van bestuur en transparantie. Maar wat voor zin heeft dat als een bestuurscollege of een regeringscoalitie in een ‘bijzondere gemeente van Nederland’ alles wat niet in haar kraam van pas komt, zorgvuldig en ongestraft weg kan moffelen?

De hele gang van zaken bevestigt maar weer eens dat blaffende honden doorgaans niet bijten. Ook niet als het Haagse honden zijn.