Op het gevaar af er van te worden beticht niet te snappen ‘hoe het nu eenmaal werkt’ in de politiek en in het Openbaar Bestuur, durf ik mij toch hardop af te vragen wat het gezamenlijke ‘schoolreisje’ van alle volksvertegenwoordigers aan Nederland de afgelopen week, de gemiddelde burger concreet oplevert. 

‘Wat een week!’, juicht een Facebook-post van gedeputeerde Nina den Heyer met daarop 20 foto’s van verschillende activiteiten. Opening van een slavernij tentoonstelling in Groningen, bijwonen van het VNG congres, overleg met Kamerleden, bijwonen van het Keti Koti festival in Amsterdam en tal van sociale activiteiten met in Nederland wonende Bonairianen. Reuze leuk allemaal!

Wat ook opvalt zijn diverse foto’s -overigens niet alle op de Facebookpagina van Den Heyer- over een breed lachend voltallig bestuurscollege. Hè??! Die hadden toch slaande ruzie met elkaar, tot op het punt dat mediation door een externe partij moesten zorgen dat de partijen weer samen door één deur konden? Iets met een vergunning of zo. 

Maar tijdens de trip naar Nederland (bekostigd met publieke gelden?) blijkt niks van onderlinge spanningen of verschillen van inzicht. Zelfs niet met de eilandraadsleden van de zogenaamde oppositie, zoals Clark Abraham of Daisy Coffie. Die staan even vrolijk op de foto’s met de overige gekozen vertegenwoordigers.

Alle gemoedelijkheid en onderlinge vriendelijkheid doen vermoeden dat het, al is het op 8000 kilometer van Bonaire, dan toch gelukt is het met elkaar eens te worden over tal van zaken, die voor het eiland en haar burgers van belang zijn. 

Daarbij denk ik aan onderlinge afspraken over het publiekelijk delen van de bevindingen van het administratief onderzoek over het Rotondeproject, een overeenkomst hoe om te gaan met de vergunning van het Sunset Beach Resort, een manier om de net door WEB aangekondigde stijging van de prijzen voor stroom met 30% procent teniet te doen en een plan voor het terugkopen van Plantage Bolivia, om het te behoeden voor ondoordachte ontwikkeling.  

Als ik nog net wat optimistischer ben, stel ik me daarnaast voor dat er ook afspraken zijn gemaakt met de Nederlandse bewindspersonen over het terugdringen van de prijzen voor inter-eilandelijk vliegverkeer, de invoering van een verplicht aanvullend pensioen voor hen die dat nog niet hebben, betere dienstverlening door het Zorgverzekeringskantoor en het zonder verder dralen vaststellen van het Sociaal Minimum, gebaseerd op onafhankelijke studies. 

“Niets van dat alles”, hoor ik sommige notoire azijnzeikers alweer denken. Maar waar heeft ‘Wat een week’ dan toe gediend??

Hier wil ik, ten behoeve van alle politici die mee mochten op ‘schoolreisje’, een beroep doen op het schone geduld van u als burger. Is er dan vooraf geen enkele informatie gegeven over de belangrijke trip, dan zal men toch zeker spoedig een persconferentie geven om de burgers te vertellen waar de reis toe diende -en belangrijker nog- wat er allemaal voor ons als gewone burgers is bereikt!

Het zal toch zeker niet zo zijn dat de club van ruim twintig raadsleden, gezagdragers en hoge ambtenaren meer dan een week in Nederland is geweest, zonder dat er sprake is van concrete mijlpalen? Ik kan mij er niks bij voorstellen. U hopelijk ook niet. Een optimistisch mens heeft tenslotte de halve wereld!