Pratend wandel ik met een vriendin over de boulevard. Alsof een vertraagde led-verlichting het doek bespeelt verkleurt de lucht van blauw, naar ultraviolet met een hel oranje gloed. Rechts passeren de auto’s ons stapvoets in een lange stoet. ‘Bonnochi beauties’ klinkt het vanuit een zwarte Ford Explorer met mud terrain banden. Een amandelvormig gezicht omlijst met lange zwarte pijpenkrullen hangt uit het raam van de bijrijder. Ik herken een lieve vriendin met haar man. Ze stoppen. Ik kom op mijn tenen om haar een brasa te geven. We maken een kort praatje, want we zullen elkaar later op de avond bij Cuba’s treffen om te dansen. Onderwijl wacht de hele optocht geduldig tot we zijn uitgepraat. Niemand toetert, schreeuwt of is anderszins opgefokt. Want wat schiet je daar nu mee op?

Toen ik net hier woonde verbaasde ik mij over het geduld van de paradebestuurders. Ík voelde mij ongemakkelijk als een auto met bekende stopte, zelfs uitstapte om mij even te knuffelen en groeten terwijl ik aan mijn koffietje bij Luciano’s zat. Maar Bonairiaanse gewoonten wennen snel. 

Zo illustreert mijn ietwat latere aankomst in de yogastudio de volgende ochtend om zeven minuten over zes. Eén van mijn studenten heeft de sleutel al bij security ontfutseld en heeft geopend. Zichtbaar geïrriteerd rolt ze haar yogamat uit en start haar self-practice. Een ander helpt met het openen van de deuren, zelf steek ik de kaarsjes aan en draai vijf rondjes met een wierookstokje om het shiva beeld.

Nu voel ik mij zelfs schuldig. Mijn yogastijl trekt mensen met een druk bestaan, die ervoor kiezen om vroeg in de ochtend vóór hun werk hun yogaroutine te doen. Ze werken eerst aan zichzelf, om innerlijk te groeien en de dag met energie te starten en met focus door te komen. 

In mijn hoofd ontvouwt zich een monoloog: ‘Ik moet zorgen dat dit niet nogmaals gebeurd. Deze yogi’s committeren zich en jij komt daar lekker poko poko aankakken. Dat kan natuurlijk niet. Je hebt het altijd over asteya; de yoga-filosofische variant van ‘Gij zult niet stelen’. Steel dan ook niet andermans kostbare tijd. Anderzijds mag mijn geïrriteerde student ook leren te zijn met wat er vandaag is en de verwachting om alle yogahoudingen op tijd te hebben afgewerkt bijstellen naar de situatie. Een paar yogaposes minder en een beetje meer Bonairiaans poko poko’.

Tara Ubachs (1972) is yogipreneur, ondernemer in de yoga branche. Sinds 2021 woont zij op Bonaire en is eigenaresse van www.mysoreyogabonaire.com waar zij dagelijks vroeg in de ochtend yogales geeft.