Natuurlijk is het saai, misschien zelfs ronduit vervelend, om weer te wijzen op de armoede waaronder een deel van de bevolking lijdt.

Verschillende instanties wijzen erop dat werknemers een tweede baan nemen om het hoofd boven water te houden. De achterstanden bij betaling van vaste kosten zoals huur en energie nemen toe. Er hangt nog steeds een donkere wolk boven het eiland.

Fundashon Konsumido Boneriano bracht deze week weer een overzicht uit van de prijzen in mei in vergelijking met april.

Dat drinkartikelen in prijs gelijk zijn gebleven is een mooie troostprijs. En die troost is nodig als je leest dat andere basisproducten als babyspullen, beleg, dierenvoeding en meel/granen 9% duurder zijn geworden ten opzichte van april. Groente, fruit en vlees/vis stegen gemiddeld 26% in prijs.

Dat schoonmaakmiddelen, soep en suiker in prijs daalden, tussen 10 en 36% was een meevaller. Kun je je bijna lege tafel wat goedkoper schoonpoetsen.

In het overzicht van de prijzen legt de Fundashon uit welke factoren ervoor zorgen dat de prijzen voor versproducten zo hoog zijn.

‘Doordat Bonaire zeer kleinschalig is en een beperkt lokaal aanbod heeft, is er een grote afhankelijkheid van geïmporteerde versproducten. Dit drijft de prijzen op vanwege transport- en vrachtkosten.’

Door de omvang van de markt kun je bovendien geen grote bulkaankopen doen en daarmee zijn groothandelsvoordelen onbereikbaar.

In het overzicht geeft Fundashon Konsumido Boneriano een aantal tips om tot betere prijzen te komen. De Fundashon heeft die mogelijkheden zo samengevat: ‘Betere logistieke ketens, meer lokaal aanbod, regionale samenwerking en gerichte overheidsondersteuning kunnen bijdragen aan het beschikbaar maken van gezonde en betaalbare versproducten op de eilanden.’

Maar beter is het om die voorstellen voor aanpak maar helemaal over te nemen:

1. Stimuleren lokale productie: Door meer te investeren in lokale land- en tuinbouw, visteelt en kleinschalige veeteelt kan de importafhankelijkheid afnemen.

2. Regionale samenwerking: Door als eilanden samen te werken en collectief in te kopen bij regionale leveranciers kan meer schaalgrootte worden bereikt.

3. Verbeteren logistiek: ketens Investeringen in efficiëntere koel- en vriestransportfaciliteiten en kortere, robuustere aanvoerlijnen kunnen verliezen en kosten beperken.

4. Kwalitatief goedkopere import: Importeurs kunnen gebruik maken van goedkopere en kwalitatieve importroutes en/of importeren van dichtstbijzijnde importbronnen die kwalitatieve producten leveren.

5. Belastingvrijstellingen en subsidies: de overheid kan de prijzen drukken door versproducten vrij te stellen van invoerbelastingen of de kosten voor bijvoorbeeld koelingtransport te subsidiëren.

6. Innovatie en duurzaamheid: door te investeren in innovatieve, kleinschalige en duurzame productievormen kan de beschikbaarheid van lokale versproducten toenemen.

Want dan zie je dat naast de rol die ondernemers kunnen spelen, ook de overheid actief mee kan denken en werken om armoede in te perken.

De wijsvinger priemt niet alleen richting lokale overheden, maar ook richting Den Haag. 

Belastingvrijstellingen en subsidies, innovatie en duurzaamheid, kunnen samen worden geïnitieerd en uitgevoerd. 

Waardoor je je kinderen niet aan hun lot over hoeft te laten omdat jij twee banen moet nemen om naast die soep ook wat fruit op tafel te kunnen zetten.