Je kunt tegenwoordig geen dag meer vrij nemen als je het nieuws over bestuurlijk Bonaire volgt. Iedere dag is er minstens één akkefietje dat het wantrouwen in de politiek doet groeien. 

Waren de afgelopen weken al enerverend door discussies over de vergoedingen voor fracties, over de mogelijke veranderingen in FINBes en WOLBes, over salarissen en Sabaanse inteeltproblematiek, in de voorbije dagen werd een voorlopig hoogtepunt bereikt.

Eerst werd duidelijk dat de interim-griffier besloten had de mailboxen van leden van de Eilandsraad in te zien om te voorkomen dat zomaar iedereen in diezelfde mailboxen kon kijken, daarna werd de lokale pers de wacht aangezegd.

Met name één weblog, dat zich bezighoudt met koninkrijksrelaties, publiceert nl. bijna dagelijks een stukje waaruit duidelijk wordt dat veel interne post van de overheidsdienaren stiekem doorgestuurd wordt naar dat blog en andere lokale media.

Uiteraard wordt er druk gespeculeerd over wie de klokkenluider is die al die informatie doorspeelt. Uit ergernis besloot de interim-griffier op persoonlijke titel een aanklacht in te dienen tegen bepaalde personen en bepaalde nieuwsmedia.

Om te achterhalen wie verantwoordelijk is voor het lekken naar de pers.

‘Het is niet voor het eerst dat de bevolking van Bonaire wordt geconfronteerd met berichtgeving die vaak achteraf onjuist, onvolledig of misleidend blijkt. Bonaire kent geen publieke media zoals in Europees Nederland; alle mediabedrijven gevestigd op het eiland zijn commercieel. Veel van de berichtgeving lijkt te worden gestuurd door politieke en zakelijke belangen’, schrijft de interim-griffier in een persbericht. 

Dan volgt de waarschuwing:

‘Dit media-klimaat is een gevaar voor de democratie, benadeelt de kiezers, is een bedreiging voor het goede bestuur van het eiland en vormt een aanslag op het vertrouwen in het eilandsbestuur, of dat nu de Eilandsraad betreft, het Bestuurscollege, of de Gezaghebber, of de met het eilandsbestuur verbonden voornaamste ambten, de Eilandsecretaris van Bonaire en Eilandgriffier van Bonaire.’

Dat de bevolking van Bonaire geconfronteerd wordt met onjuiste berichtgeving is geen groot probleem. Want de oplossing is nabij en voordehandliggend: geef de juiste informatie. 

Geen volledige informatie geven, bestuurlijke spelregels overtreden en de ander de schuld geven, is een gevaar voor de democratie. Niet de media die gretig gebruik maken van de chaos.

Waarbij aangetekend dat het voor iemand – ja, dezelfde interim-griffier – die met regelmaat de wens uitspreekt dat er een onafhankelijk, serieus mediaplatform met progressief signatuur moet komen op het eiland, merkwaardig is om te pleiten voor een onderzoek naar mogelijke klokkenluiders.

Wee de wolf die in een kwaad gerucht staat, is een ouderwetse uitdrukking die vertelt dat als je een goede naam verliest, het haast onmogelijk is om die terug te winnen.

Daarom tot troost dit. Het enthousiasme waarmee bepaalde publicaties zich deze weken storten op de avonturen van bestuurlijk Bonaire, staat in schril contrast met de stilte waarmee jarenlang de wederwaardigheden van de vorige coalitie werd gevolgd.

Van een rotonde die maar geen rotonde wilde worden, van toerismeplannen die tienduizenden – of waren het een paar honderdduizend – dollars kostten en die tot op de dag van vandaag maar niet op papier willen komen, van wonderlijke, vergunningloze bouwplannen tot feesttenten die geen tent waren; de stilte was oorverdovend.

En daarmee kom je bij dat cliché met zonde en eerste steen.

Zie:

Griffier heeft toegang tot emailverkeer leden Eilandsraad Bonaire

en 

Eilandsraad Bonaire maakt lokale pers uit voor rotte vis

Auke van der Berg schrijft sinds 2015 op zijn persoonlijke blog Ikki’s eiland waar hij inmiddels ruim 700 verhalen heeft gedeeld. Zijn eerste boek ‘Ikki’s eiland. De horzel van het koninkrijk I.