Met precisie boor ik de punt van het mes door het karton en rijg er een tie wrap doorheen. Ik heb er met verschillende stiften mijn toegewezen kenteken op getekend. Het is de tweede lockdown en het kan nog wel even duren voordat ik mijn metalen plaatje kan ophalen. Onder ‘Bonaire’ heb ik in het lettertype van de slogan; ‘Diver’s Paradise’ geschreven. Paradise it is, niet alleen voor duikers, mijmer ik.

Ieder zichzelf respecterende toeristische plaats heeft zijn eigen slogan. ‘I AMsterdam’ bijvoorbeeld. Die spreekt mij aan. Wanneer ik mediteer, repeteer ik vaak de Sanskriet mantra So ham, vrij vertaald -Ik ben. Het geeft mij rust en kracht. Ik heb geen labels nodig; echtgenoot, moeder, ondernemer, yogini, yogadocent. Ik ben en dat is genoeg.

Dat Bonaire niet om zijn stempel van duikeiland heen kan illustreert mijn laatste verjaardagsconversatie. Nippend aan mijn huisgemaakte blauwe soda probeerde ik de, door duikterminologie aaneengeregen, woordenbrij tot een begrijpelijk verhaal te knopen. Tot de blikken van mijn gesprekspartners op mij rustten. Een korte stilte volgde. Ik had de keus om te knikken, of in alle eerlijkheid met een grote glimlach toe te geven dat ik er niks van begreep. ‘Je woont op het eiland, maar je duikt niet’? Klonk het honend.

Is Bonaire dan echt alleen een paradijs voor duikers? Volgens mijn jongste broertje, begin dertiger en muzikant, is het een walhalla voor pensionado’s. Auw, die steekt. ‘Relaxeiland’ zegt mijn andere broertje iets tactischer, ‘je komt er zo lekker tot rust’. Ik vermoed dat hij bedoelt in tegenstelling tot de wilde beachclubnachten, die hij al merengue dansend onder invloed van een cocktailtje te veel, op één van de buureilanden beleefde. Pré-corona dan hè?

Onder mijn vrienden die onlangs ons eiland bezochten bevinden zich naast  thrill seakers, die zich hangend aan een megavlieger door de wind over de golven laten sleuren, ook opvallend veel escape-toeristen. Zij komen ont-stressen; opladen onder de zon, baden in de helende zee, de ongerepte natuur aanbidden en genieten van het paradijselijke leven.

Voor mij, als nieuwe inwoner, is Bonaire alles hierboven en meer. Pure schoonheid, warmte, onvoorwaardelijke liefde, authentieke gezelligheid. Ik ervaar een positieve trilling, die rust en kracht uitstraalt, ook wanneer ik niet mediteer. Ik voel een diepgewortelde bevestiging dat ik hier nu hoor te zijn. I am Bonaire en zie potentie voor ‘a yogi’s paradise’.

Tara Ubachs (1972) is yogipreneur, ondernemer in de yoga branche. Sinds 2021 woont zij op Bonaire en is eigenaresse van www.mysoreyogabonaire.com waar zij dagelijks vroeg in de ochtend yogales geeft.

• 
  Auke op zondag: Escalatieladder
• 
  Terug naar Bonaire: Giordano Molina’s reis terug naar Bonaire’s luchthaven
• 
  Auke op zondag: Sperziebonen
• 
  Auke op zondag: Het nieuws
• 
  Krokodil gesignaleerd bij Klein Bonaire
• 
  Terug naar Bonaire: Ambitieuze Xenah Cicilia verbindt gemeenschap en carrière