Door Harald Linkels

De nieuwe politieke Partij ERA NOBO is meteen op vliegende wijze van start gegaan, al is het vast niet zoals het de partij vooraf voor ogen stond. Na het vertrek van maar liefst 6 partij-prominenten trekt de partij stevig van leer tegen de in ongenade gevallen Edwina Molina en haar dochter Imarisha Hagens.

Direct na de breuk met de partij trok Hagens aan de bel met een claim over auteursrechten die op het partijprogramma zouden rusten, omdat zij het document -samen met moeder Edwina Molina- zou hebben geredigeerd. De claim van Hagens lijkt zwak en het is niet ten onrechte dat ERA NOBO wijst op het feit dat het partijprogramma het product was van een team en er, alleen daarom al, geen sprake kan zijn van auteursrecht op het eindproduct.

Zoals wel vaker in de lokale politiek, slaat de partij onder aanvoering van voorman Eric Soleana echter door in haar beschuldigingen. Zo wordt Molina er, in een zondag uitgeven persbericht, van beticht een infiltrante te zijn die -vanuit Nederland aangestuurd- tot doel had ERA NOBO van binnenuit op te blazen. Dit omdat de partij wil strijden voor meer autonomie en minder ‘inmenging’ vanuit Nederland.

Wie Molina kent, hetzij in persoon, hetzij uit de media of door haar nogal turbulente geschiedenis binnen de Nederlandse (gemeentelijke) politiek, weet dat zij beslist geen katje is om zonder handschoenen aan te pakken. Molina is vlot van de tongriem gesneden en om te stellen dat zij doorgaans een blad voor haar mond neemt is, op zijn zachtst gezegd, een ‘eufemisme’. Ook lijkt het dat Molina, vaker wel dan niet, weer met ruzie vertrekt uit organisaties waarvoor ze even tevoren met veel enthousiasme is binnengehaald.

Dat gezegd hebbende, maakt Molina zich vaak hard voor zaken die in de kern wel degelijk legitiem zijn. Zoals meer kansen voor lokale medewerkers, meer geloof in het kunnen van onze ‘eigen’ mensen en de inzet van lokale experts in plaats van alles maar uit Den Haag c.q. Nederland te importeren. Maakt zij zich met deze thema’s en haar manier van optreden altijd even geliefd? Zeer zeker niet.

Echter, de beschuldiging van ERA NOBO aan het adres van Molina is wel heel ver gegrepen en stelt de integriteit van Molina op een bedenkelijke -en zelfs vrij onfrisse manier- ter discussie. Vooral de verdachtmaking dat Molina zou handelen op instructie van (onzichtbare) Nederlandse krachten, gaat in tegen alles waar Molina als persoon voor staat. Nog afgezien van het feit of ‘krachten in Nederland’ zich überhaupt actief bezighouden met Soleana en zijn partij.

Belangrijk is om op te merken dat de partij van Soleana geen enkel tastbaar bewijs levert voor de vergaande beschuldigingen aan het adres van Molina. Hoewel de bevolking, zeker in verkiezingstijd, wel houdt van een beetje bòmbòshi (ophef, rumoer), overschrijdt ERA NOBO met haar beschuldiging aan Molina het sociaal acceptabele. Door haar juist van infiltratie te beschuldigen en het nastreven van een ‘uit Nederland afkomstige’ agenda probeert ERA NOBO Molina niet alleen politiek ten gronde te richten, maar ook haar geloofwaardigheid in algemene zin onherstelbaar te beschadigen.

Door het uiten van zulke ongefundeerde en zo ver gezochte beschuldigingen, plaatst ERA NOBO zich eigenlijk -nog voor het echte begin van de campagne- buiten de serieuze politiek op het eiland, zoals bedreven door meer gevestigde partijen als de PDB (Abraham), UPB (Kroon) en MPB (Tjin Asjoe).

De kans dat de partij, nu al geplaagd door interne strubbelingen en splitsingen, een serieuze kans maakt op het bemachtigen van een felbegeerde zetel voor de eilandsraad lijkt, door haar eigen handelen, reeds nu verwaarloosbaar klein.