Deze week dient op Curaçao de ontnemingszaak tegen voormalig minister-president Gerrit Schotte. Het OM wil hem voor de 1,8 miljoen gulden plukken die hij aan smeergeld zou hebben ontvangen. Het proces geeft een onthullend kijkje in de duistere financiële handel en wandel van een premier die bereid was de zeggenschap over zijn land aan maffiose types te verpatsen.
Willemstad – Oud-premier Gerrit Schotte hangt nog eens 3 jaar cel extra boven het hoofd. Vandaag zet de rechtbank in Willemstad de ontnemingszaak tegen de politicus voort. Het Openbaar Ministerie wil Schotte voor 1,8 miljoen gulden aan door hem ontvangen smeergeld plukken. Als de rechter de vordering toekent, maar Schotte vervolgens niet over de brug komt – naar eigen zeggen heeft hij alleen maar schulden – wil het OM dat hij drie jaar achter de tralies wordt gezet. Vorig jaar veroordeelde het Hof de politicus al tot 3 jaar gevangenis voor het aannemen van steekpenningen, maar omdat hij in cassatie is gegaan loopt hij nog vrij rond.
Ging het in de strafzaak om 213.000 dollar die Schotte via een bankrekening in Miami van de op Sint Maarten residerende casinobaas Francesco Corallo had ontvangen in ruil voor politieke invloed, in de ontnemingszaak is daar een bedrag van 822.640 dollar aan toegevoegd. Dat werd op 9 augustus 2010 (nog geen 3 weken voor de verkiezingen waarbij Schotte met zijn nieuwe partij MFK 5 zetels in de wacht sleepte) door International Financial Planning Services Ltd overgemaakt naar de Zwitserse bankrekening van No Brand Ltd. De eerste is van de Atlantis World Group van Corallo, de tweede is een op de Marshall Islands gevestigde onderneming waarvan Schotte de bestuurder is. De aan de Siciliaanse maffia gelieerde Corallo ontkent de betaling, de ontvanger niet. Dat heeft ook geen zin: het OM beschikt over bankafschriften en creditcardgegevens.
Schotte beweert dat hij voor die bewuste ruim 8 ton werk heeft verricht. Hij zou in 2007 en 2008 een opdracht voor een projectontwikkelaar hebben uitgevoerd. Die wilde een villapark op Knip bouwen en vroeg het toenmalige eilandsraadslid onder meer om een haalbaarheidsstudie. Voor het OM lijdt het geen twijfel dat het om steekpenningen gaat. Zo kan Schotte niet de naam van de projectontwikkelaar noemen, maar verwijst hij naar ‘investeringsmaatschappijen’ die zich, zo blijkt bij navraag, vooral bezighouden met het bedenken van constructies om belasting te ontwijken of te ontduiken. Van een plan voor een villaproject bij Knip heeft op Curaçao nooit iemand gehoord. Schotte kan ook geen documenten tonen die zijn lezing staven: er is geen correspondentie, geen offerte, geen contract en de haalbaarheidsstudie is niet terug te vinden. Dat Schotte naast zijn reguliere werk en lidmaatschap van de Eilandsraad tijd had om voor 150.000 gulden per maand bij te klussen vindt het OM niet geloofwaardig. Die vergoeding staat bovendien in geen verhouding tot de beweerde inspanning. Er is geen factuur en de betaling is ook nog eens pas 2,5 jaar later verricht. Dat Schotte deze inkomsten voor de belasting heeft verzwegen en ook verzuimd heeft op zijn aangifte het saldo op de Zwitserse bankrekening te vermelden bevestigt volgens het OM dat het om ‘onrechtmatig’ verkregen inkomsten ging. Het geld is overigens doorgesluisd naar banken in Cyprus, Litouwen en Isla of Man om uiteindelijk in handen te komen van de ex-premier.
Op de eerste zittingsdag probeerde Schotte vooral aan te tonen dat hij er persoonlijk niet beter van is geworden. Hij heeft het geld, zegt hij, gebruikt voor het aflossen van schulden, de financiering van de MFK en zijn ‘goededoelenfonds’ Fundashon Gerrit Schotte. In ontnemingszaken is echter uitsluitend relevant of geld rechtmatig dan wel onrechtmatig is verkregen en niet hoe het besteed is. Advocaat Geert-Jan Knoops gooit het daarom over een andere boeg. Kennelijk ziet ook hij in dat er inhoudelijk niks tegen de overvloed aan bewijs valt in te brengen en probeert hij er langs procedurele weg tenminste uitstel van executie uit te slepen. Knoops vindt dat de rechter het oordeel van de Hoge Raad moet afwachten. Zo lang dat er niet is is er geen onherroepelijk vonnis dat zijn cliënt zich daadwerkelijk aan corruptie schuldig heeft gemaakt.
De zitting wordt vandaag voortgezet. Knoops heeft aangekondigd vijf uur nodig te hebben om de rechter ervan te overtuigen het ontnemingsverzoek af te wijzen, maar waarschijnlijk is zelfs vijfhonderd uur daarvoor onvoldoende. Wordt vervolgd.
