Kralendijk- Reizigers tussen de eilanden -en dan met name tussen Bonaire en Curaçao- lijken na maanden van ellende en steeds groteskere vertragingen steeds meer te zijn verworden tot willoze slachtoffers die bij elke vlucht tussen hoop en vrees maar moeten zien wat deze reisdag hen nu weer brengt. Hoewel InselAir -onder de gegeven omstandigheden en een faillissement in de ogen kijkend- haar best lijkt te doen met de twee Fokker50 vliegtuigen die nu nog operationeel zijn, gaat het vaker mis dan goed.

In de afgelopen weken landde er op verschillende dagen maar één vlucht plaats gedurende de hele dag. Bijna alle dagen van de week vertrekt de laatste vlucht van Bonaire naar Curaçao tegen half 2 in de ochtend. Het gebrekkige vluchtschema levert vaak een vertraging van tussen de 6 en 7 uur op voor hen die op Insel Air zijn aangewezen om naar Curaçao te komen of weer terug naar Bonaire. Reizigers met een aansluitende verbinding op Curaçao dienen standaard 24 uur van tevoren naar het buureiland te vliegen en zijn zelfs dan nog niet verzekerd van het feit dat het goed zal gaan.

Toen het nog goed ging met InselAir, vervoerde de luchtvaartonderneming gemiddeld zo’n 225 passagiers per dag tussen beide eilanden. Dat aantal zal nu, bij lange na, niet worden gehaald. Hoewel er theoretisch per dag 4 retourvluchten met de Fokker50 plaatsvinden, zijn dat er in de praktijk vaak 2 tot hooguit 3, waarbij er geen enkele garantie is wanneer de vlucht daadwerkelijk zal worden uitgevoerd. Niet alleen is de situatie dramatisch voor reizigers die voor hun werk tussen de eilanden moeten reizen, ook toeristen die een dag lang vastzitten op Curaçao op weg naar Bonaire, of hun aansluiting op het buureiland missen door de vertragingen van het lokale vliegbedrijf, zullen zich nog eens achter de oren krabben om in de toekomst nogmaals zo’n avontuur aan te gaan.

Voorzitter van de ‘Commissie van Wijzen’ als het gaat om de situatie bij InselAir, oud-premier Etienne Ys, vertelde het parlement van Curaçao deze week dat “als alles goed gaat” er binnen 7 tot 10 dagen een derde Fokker50 ingezet zou kunnen worden. Het bedrijf hoopt daarbij dat zij vóór juni van dit jaar weer zal kunnen beschikken over één Fokker70 straalvliegtuig en één van de MD82 vliegtuigen die het bedrijf rijk is, maar nu al bijna maanden werkeloos aan de grond staan.

Wat in dit alles vooral opvalt, is de oorverdovende stilte van beide overheden op het eiland: die van de Rijksdienst Caribisch Nederland (RCN) en die van het Openbaar Lichaam Bonaire (OLB). Het Rijk regelde voor patiënten en de eigen ambtenaren -na het afkondigen van een vliegverbod op InselAir- wel alternatief vervoer via het piepkleine EZ-air, doch van deze vluchten kan een ‘gewone sterveling’ geen gebruik maken. Rijksvertegenwoordiger Gilbert Isabella en staatssecretaris Dijksma zagen wel “openbaar-vervoersachtige trekken” in het luchtverkeer tussen de eilanden, maar daarmee leek de input van Den Haag in het vraagstuk van de cruciale luchtverbindingen wel bekeken.

Op eilandelijk niveau zegt gedeputeerde Joselito Statia al weken ‘morgen’ met communicatie te komen richting bevolking over de situatie met de ‘airlift’. De tijdsindicatie van de gedeputeerde lijkt daarbij niet veel betrouwbaarder dan het vluchtschema van InselAir zelf. Het bestuurscollege laat zelfs al geruime tijd geen enkel geluid meer horen, hoewel het eiland consequent door de situatie wordt benadeeld. Zo komt het, door de dagelijkse sluiting van de Reina Beatrix luchthaven om 12 uur middernacht, voor dat InselAir in de avonduren 3 vluchten achter elkaar tussen Curaçao en Aruba uitvoert, vóórdat er één enkele vlucht naar Bonaire wordt uitgevoerd. Die komen daardoor meestal pas na 12 uur middernacht weer aan de beurt. Het bestuurscollege lijkt er niet wakker van te liggen.

Het is voor zowel bewoners en toeristen steeds meer te hopen dat InselAir niet daadwerkelijk omvalt: wie in deze op de overheden rekent zal van een wel héél koude kermis thuiskomen.