Het zal niemand ontgaan zijn dat er op Bonaire sinds een paar maanden sprake is van een absurde hoeveelheid auto ongelukken, om nog maar te zwijgen over aanrijdingen tussen scooters of motorfietsen en auto’s of vrachtverkeer. Tot zover betrof het voornamelijk blikschade, maar sinds vorige week is er dan ook een verkeersdode te betreuren. Een menselijke dode dan, want per jaar worden wel tientallen ezels op het eiland letterlijk kapot gereden door snelheidsduivels.

Het is daarom verbijsterend om te moeten concluderen dat het thema verkeersveiligheid op n-i-e-m-a-n-d-s agenda lijkt te staan. De afgelopen maanden heb ik noch de gezaghebber, noch het lokale hoofd van politie, noch het OM, noch deze of gene politicus kunnen betrappen op IETS wat gaat over de verslechterende verkeersveiligheid op het eiland.

Dit terwijl de zogenaamde Driehoek, bestaande uit Gezaghebber, Hoofd KPCN en de Hoofdofficier van Justitie, als het gaat om andere onderwerpen, vaak niet te beroerd zijn om er ‘iets’ van te vinden.

Iets dat zeer lastig is in de discussie, is het gebrek aan cijfers. Ze zijn er wel, maar worden maar één keer per jaar door KPCN gepresenteerd, samen met allerlei andere zaken zoals woninginbraken of andere delicten. Waarom is het KPCN, die de trend toch ook met lede ogen aan moet zien, tot nog toe niet naar buiten getreden met de cijfers, die toch dramatisch moeten zijn? Of tenministe met een oproep aan mensen zich toch vooral aan de bepalingen van de maximum snelheid te houden? Om niet dronken achter het stuur te kruipen?

Het KPCN opereert overigens sowieso raar als het gaat om verkeersveiligheid. Elke week ontvangt de pers een uitgebreid overzicht van uitgedeelde boetes in het verkeer. Dat gaat dan steevast over bekeuringen voor het niet dragen van een gordel, het ontbreken van een rijbewijs of verlopen verzekeringspapieren. Er wordt welhaast nóóit iemand op de bon geslingerd voor datgene waar het eiland het meest onder te leiden heeft: Veel te hard rijden!

Een collega van de pers vroeg recent aan de woordvoerder van het KPCN of er ook controles werden uitgevoerd op het overtreden van de maximum snelheid. Het antwoord was dat de politie dat op elk gegeven moment zou kúnnen doen. Alleen doen ze het nooit! Een detail…

Het probleem is groot en breed. Helaas bezondigen zich zeer zeker niet alleen de inwoners aan een veel te hoge snelheid. Regelmatig zijn er ook de nodige huurauto’s te zien die met 80 tot 100 kilometer per uur over de weg jakkeren, waar 40 kilometer per uur mag worden gereden. Alsof het zo erg is tijdens je vakantie ergens vijf minuten later aan te komen. Om nog niet te spreken over de toeristen die de gehuurde pickup bak vol laden met passagiers -vaak kinderen- die bij een ongeluk als eerste door de lucht vliegen en totaal geen bescherming genieten.

Dit leidt bij mij tot de conclusie dat er snel en concrete actie nodig is. Hoog tijd voor een gemengde werkgroep of commissie, die verkeersveiligheid hoog op de agenda plaatst. Met aandacht in de media, met het bekendmaken van maandelijkse statistieken, met een mediacampagne gericht op het naleven van onder andere de maximum snelheid, met voorlichting door verhuurbedrijven over de lokale verkeersregels. Maar ook met een beroep op de gezaghebber en andere gezagdragers weggebruikers op te roepen minder hard te rijden. En met regelmatige controles door de politie, gevolgd door stevige boetes bij geconstateerde overtreding.

Het absolute gebrek aan actie, aandacht en preventie van de betreffende autoriteiten is niet alleen verbijsterend. Het staat zo langzamerhand gelijk aan grove nalatigheid. Als de overheid veilig rijden net zo zou benaderen als Covid-preventie of vaccinatie, zou er veel gewonnen zijn.