Het gaat al enige tijd niet de goede kant op met de Covid-19 besmettingen op Bonaire. Toegegeven: het beeld is wisselend. Want ondanks oplopende besmettingen, blijft het aantal ziekenhuisopnames laag. Desalniettemin viel er gisteren wéér een dodelijk Coronaslachtoffer te betreuren op het eiland.

Bonaire doet blijkbaar iets fout. Op Aruba, Curaçao en Sint Maarten is het aantal besmettingen al weken laag en vrij stabiel. Bonaire is het enige eiland dat in de afgelopen weken de situatie niet alleen niet onder controle kreeg, maar zelfs uit de hand zag lopen.

Met de 37 nieuwe besmettingen van vandaag, komt het cijfer van 200 actieve besmettingen -een aantal dat al maanden niet is gezien- opeens wel weer heel dichtbij.

Ik meen al tijden dat Bonaire een groter probleem heeft, dan het zelf onder ogen wil zien. Een stevige ontkenning en het onvermogen om ook maar de meest basale beginselen van de statistiek te begrijpen, zijn deels debet aan dat probleem. “Als je onze cijfers vertaalt naar de cijfers per 100.000 inwoners, dan lijken het er gelijk zoveel”, zei GGD arts Loes Jaspers in antwoord op één van mijn vragen tijdens de tegenwoordig schaarse persconferenties. Een -op zijn zachts gezegd- niet zo heel snuggere opmerking. Vijf casussen op twintigduizend inwoners is namelijk exact hetzelfde als 25 casussen op honderdduizend inwoners. Voor dat soort vergelijkingen zijn nu juist de percentages uitgevonden. Het echte probleem is niet het vertalen van cijfers naar een gelijke noemer. Het echte probleem is dat Bonaire het, in vergelijking met de andere eilanden, gewoon slecht doet!

Op Bonaire is blijkbaar halverwege het jaar collectief bedacht dat de Corona-pandemie nu wel over was. Gesterkt door een relatief hoge vaccinatiegraad, hernam het gewone leven zijn gangetje. Niks meer mondkapjes op straat of in de supermarkt. Niks meer anderhalve meter afstand, niks meer ontmoedigen van bijeenkomsten van jongeren. En vooral ook: Géén rem op de ongebreidelde toestroom van toeristen uit met name Nederland.

Vanuit het oogpunt van ‘economisch herstel’ allemaal zeer begrijpelijk. Maar is het realistisch? En is het houdbaar? Ook in Nederland blijkt dat de kruik te water gaat, tot hij barst. Voor zover je als (ei)land zelf geen maatregelen neemt, doen anderen het wel als je dieprood of zwart kleurt op de Coronakaart.

De cijfers van Bonaire zijn veel dramatischer dan de meeste mensen beseffen. De gemiddelde positieve testgraad op Aruba, Curaçao en St. Maarten bedroeg de afgelopen week zo’n 3%. Op Bonaire bedroeg die 17% en gerekend over de afgelopen vijf dagen gemiddeld zelfs 22% van de gevallen. Zeven keer zo veel als op de overige eilanden.

Bedroeg het aantal besmettingen op Bonaire vorige week nog 345 per 100.000 inwoners; op basis van de eerste 5 dagen van deze week bedraagt dat inmiddels al 770 gevallen per week, uitgedrukt in een cijfer per 100.000 inwoners. Dat is in enkele dagen tijd méér dan een verdubbeling.

Ondertussen heb ik al zoveel drogredenen gehoord voor het hoge aantal besmettingen, dat ik ze niet serieus meer kan nemen. “Bonaire test meer dan de andere eilanden”, “Het is op scholen niet tegen te houden, daar komt het door”, “Reeds besmette mensen testen ook na genezing nog positief”, en noem nog maar een paar dwarsstraten. Ook op Curaçao en Aruba gaan kinderen toch naar school of naar de dagopvang? En ook op de andere eilanden wordt toch nog (zeer) actief getest?

Terugkerend op dingen die Bonaire anders doet dan de buureilanden: Op Curaçao komt men geen supermarkt binnen zonder een mondkapje te dragen. Dat is al zo sinds de uitbraak van de Corona-epidemie en nooit meer veranderd. Op Aruba en St. Maarten idem. Op Bonaire is het een uitzondering iemand met een mondkapje op in de supermarkt te zien.

Invoering van een mondkapjesplicht in openbare ruimtes en in winkels lijkt een no-brainer. Maar er moet nog veel meer gebeuren: Méér voorlichting over gedragsverandering, veel krachtiger ontmoediging van samenscholing, simpelweg verbieden van strandfeesten -door onder meer een overschot Nederlandse stagiaires- méér thuiswerken, vroeger sluiten van horeca gelegenheden, minder mensen binnen zitten in restaurants en creatieve maatregelen op scholen en kinderopvang; blijkbaar een enorme bron van besmettingen op het eiland.

Dat ‘niks doen en hopen dat het vanzelf beter gaat’ tot niks leidt, hebben we de afgelopen weken en dagen ook in Nederland kunnen zien.

Overheid: Het is tijd om de bakens te verzetten.