Het is prijzenswaardig dat de overheid haar best doet om het Covid-19 virus zoveel mogelijk buiten de deur te houden. Zeker als het gaat om het tegenhouden van gevaarlijke mutaties, die een al precaire situatie nog ernstiger kunnen maken.

In dat licht bezien, is het instellen van een centrale quarantaineverplichting voor reizigers die vanuit Latijns-Amerika naar Bonaire reizen toe te juichen. Hoe strenger de maatregelen, hoe minder kans op het binnenbrengen van het virus of gevreesde varianten daarvan.

Toch lijkt het soms, in het Coronabeleid, aan logica en consistentie te ontberen. De variant waar Bonaire nu het meeste last van heeft, is de zogenaamde Britse variant. Die is het eiland, naar de logica suggereert, niet met directe vluchten uit Groot Britannië binnengekomen. Die zijn er namelijk niet.

Toch werden bij het opduiken van de Britse variant vluchten vanuit de rest van Europa, geenszins verboden. En al helemaal niet die uit Nederland. Om begrijpelijke, maar wellicht toch ook enigzins opportunistische en dan vooral economisch gemotiveerde redenen.

Nu in Brazilië de in dat land ontstane variant rond raast, besluit de overheid wel om reizen uit héél Latijns Amerika zo goed als onmogelijk te maken, door reizigers een centrale quarantaine -geheel voor eigen rekening- in het vooruitzicht te stellen.

Al maanden overigens staan directe vluchten uit Latijns Amerika op het ‘verboden’ lijstje, vanwege de categorisering van alle landen daar als ‘hoog-risico’, omdat ze toevallig op hetzelfde continent liggen. Nederland is ook ‘hoog-risico’, maar staat geenszins op het lijstje van landen waaruit directe vluchten verboden zijn.

Een snelle verkenning leert dat Colombia in de afgelopen 7 dagen gemiddeld 8.673 nieuwe besmettingen per dag kende. Nederland kende de afgelopen 7 dagen gemiddeld 7.355 nieuwe besmettingen per dag. In absolute aantallen nogal vergelijkbaar dus. Colombia heeft echter wél 50.3 miljoen inwoners, terwijl Nederland er 17.3 miljoen heeft.

Uitgedrukt in een percentage van de totale bevolking betekent dit dat de besmettingsgraad in Nederland bijna 3 keer hoger ligt dan het geval is in Colombia. En dat is maar één aspect in de vergelijking met het land dat de Corona-uitbraak op sommige fronten minstens net zo goed bestrijdt als in Nederland het geval is. Zo zijn in Colombia -ondanks vergelijkbare besmettingscijfers- alle winkelcentra, restaurants en bars winkels gewoon open. Maar er geldt wel, om maar wat te noemen, een algemene mondkapjesplicht.

Terwijl er op een gemiddelde dag misschien 10 passagiers uit Latijns Amerika op Bonaire aankomen, komen er per dag al snel 100 tot 200 passagiers uit Nederland aan. Tel uit je winst.

De Coronacrisis legt, behalve economische-, nog een boel andere onprettige waarheden bloot. Een zekere hypocrisie in het beleid kan dan ook niet worden ontkend. Als het gaat om Europese landen, wordt duidelijk een andere maatstaf aangelegd dan wanneer het gaat om landen in de regio, die bijkans buurland zijn.

De conclusie kan volgens mij dan ook niet anders zijn dan dat sommige hoog-risico landen volgens het beleid van onze overheden inderdaad gelijker zijn dan andere.