Vandaag start een nieuwe serie verhalen die tweewekelijks zullen worden gepubliceerd. Onze nieuwe columnschrijver is Auke van der Berg. Auke schrijft sinds 2015 op zijn persoonlijke blog Ikki’s eiland waar hij inmiddels ruim 500 verhalen heeft gedeeld. Zijn eerste boek ‘Ikki’s eiland. De horzel van het koninkrijk I. Het gesprek’ kwam uit in 2017 en zijn tweede boek over de zorg op Bonaire komt binnenkort uit. Auke is schrijver, uitgever en hoofdredacteur van Rozenberg Quarterly

Afstand

Begin maart 2020. In mijn agenda staan nog een paar afspraken met leden van de vaste commissie voor Koninkrijksrelaties. In overleg met betrokkenen op het eiland maak ik een Haags rondje om te peilen hoe over een aantal onderwerpen gedacht wordt. De eerste drie gesprekken zijn naar tevredenheid verlopen. 

Dan volgen de afzeggingen. 

Twee weken later laat het reisbureau weten dat het verstandig is om de reis maar niet te boeken.

Zo’n virus houdt ook nergens rekening mee.

Ondertussen ben ik ruim twee jaar niet op bezoek geweest, maar gelukkig komt het eiland iedere dag wel even langs. Appjes, telefoontjes, e-mail en Facebook houden me op de hoogte van de dagelijkse gebeurtenissen. Waardoor er altijd wel iets is om over te schrijven. En wat je mist, weet je niet. 

Op deze plek hoop ik onder andere de politieke perikelen op het eiland en in Den Haag te volgen. 

De Tweede Kamerverkiezingen van 17 maart a.s. zullen in ieder geval voorbijkomen. Met die verkiezingen vertrekken een aantal leden van die vaste commissie voor Koninkrijksrelaties en komen er nieuwe gezichten bij. Ook zij zullen vast van goede wil zijn. Ook het aantal woorden dat de partijprogramma’s aan de eilanden besteden, ga ik tellen. 

Van de lokale politici verwacht ik dat ze rekening met me houden. Niet dat ik iedere maand vuurwerk verwacht, maar een verrassing zo nu en dan kan geen kwaad.

Ik hoop me overal mee te bemoeien.

Al is het volgens de Griekse dichter Aesopus (620-564 voor Christus) gemakkelijk om dapper te zijn op een veilige afstand, toch hoop ik dit jaar weer langs te komen. Om rond te kijken. En om te luisteren.

Want uiteindelijk gaat het daar toch om: om mensen. 

Natuurlijk zijn Zoom, Skype, Facetime mooie uitvindingen en kan ik me een leven zonder al die appjes en e-mails niet voorstellen. Koffiedrinken bij El Mundo is toch anders. Of even wat eten bij de snèk waar je ongevraagd als toetje het laatste nieuws overgoten met een paar vette roddels in geuren en kleuren krijgt.

Dat maakt het eiland het eiland. 

---