Door Harald Linkels

Willemstad- Op 31 augustus aanstaande wordt duidelijk of de op Curaçao gevestigde carrier Insel Air nog door kan draaien of dat het doek dan definitief valt voor de maatschappij die al langer dan een jaar in surceance van betaling verkeert.

De situatie bij het bedrijf wordt steeds nijpender, omdat investeringen in bijvoorbeeld materieel steeds moeilijker worden, tenzij het vliegbedrijf op korte termijn over vers kapitaal kan beschikken. Op dit moment heeft Insel Air nog maar de beschikking over 1 operationeel vliegtuig, terwijl een andere Fokker 50 van de maatschappij werkeloos op St. Maarten staat geparkeerd, nadat een van de motoren van het toestel uitviel tijdens een vlucht van Sint Maarten naar Curaçao.

De hoop van Insel Air en de regering van Curaçao -die inmiddels tegen wil en dank is verworden tot de grootste aandeelhouder en schuldeiser van de luchtvaartmaatschappij- is gevestigd op het bedrijf One Laser Group uit Miami, dat bereid zou zijn in de carrier te investeren. De investeerder wil zijn geld echter pas in het bedrijf stoppen, op het moment dat duidelijk is dat een regeling met de schuldeisers en dus de overleving op langere termijn van Insel Air mogelijk zal zijn. Hierover bestaat nog veel onduidelijkheid. Samen met de potentiële investeerder zou Insel Air moeten werken aan de aanschaf van nieuw(er) materieel en het oude route-netwerk weer uit moeten bouwen.

De vraag of Insel Air het, onder de gegeven omstandigheden, gaat redden wordt dan ook steeds groter. Mocht een kapitaalinjectie op korte termijn uitblijven, dan is de kans groot dat de carrier de financiële eindjes niet veel langer aan elkaar zal weten te knopen en de luchtvaartdroom van Edward Heerenveen, als initiatiefnemer en inmiddels enig overgebleven bestuurder van Insel Air, definitief uiteen spat.

Eén van de redenen voor het Gerecht om Insel Air een jaar geleden de kans te geven door te draaien met uitstel van betaling, was de cruciale rol de de maatschappij (toen nog) speelde op de inter-eilandelijke routes. Die rol is na een goed jaar dramatisch anders geworden. Inmiddels vliegt het Bovenwindse Winair dagelijks op en neer tussen Curaçao en Sint Maarten, heeft Divi Divi Air haar capaciteit op vluchten tussen Curaçao en Bonaire zo goed als verdubbeld en draait nieuwe speler EZ Air zich in de coulissen warm om een rol in het inter-eilandelijk vliegverkeer op te eisen. Daarnaast hebben Aruba Airlines en in mindere mate Divi Divi, een belangrijk deel van het transport tussen Curaçao en Aruba van Insel Air overgenomen.

Ook als het gaat om de bredere Caribische regio, is het gat wat Insel Air liet vallen goeddeels opgevuld. Het Haitiaanse Sunrise Airways biedt al enige tijd vluchten tussen Curaçao, Haiti en Santo Domingo, terwijl Fly Always zich naast Surinam Airways heeft ontwikkeld als een vrij stabiele tweede aanbieder op de vluchten tussen Curaçao en Paramaribo.

Dat neemt niet weg dat de sluiting van Insel Air bijzonder zuur zal zijn. In eerste plaats voor de ruim 200 medewerkers die de maatschappij nog in dienst heeft, als ook voor de overheid die de door haar geinvesteerde 18 miljoen dollar geheel af zal moeten schrijven. Daarnaast zal het faillisement van de carrier betekenen dat de overige schuldeisers van het bedrijf -met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid- definief naar hun centen kunnen fluiten.

Veel zal afhangen van het vermogen van Insel Air en haar curator, om de Rechter te overtuigen van het feit dat er nog altijd hoop gloort voor de lokale carrier. Daar waar het verhaal een jaar geleden nog vrij optimistisch klonk en gestaafd werd door een klinkende presentatie en een als plausibel overkomend ‘stabilisatieplan’, is er nu sprake van een verhaal wat volgens kenners van de sector, steeds minder overtuigend klinkt.