Door Harald Linkels

Politieke partij M21 stelt in een uitgegeven persbericht terecht het gedrag van energieleverancier Curoil aan de kaak, dat niet anders kan worden omschreven als schofterig. 

De leverancier van onder meer gasflessen was altijd de enige leverancier op het eiland. Het is daarom inderdaad net zo onterecht, als onacceptabel, dat zij weigert oude gasflessen in te nemen, als consumenten niet kunnen aantonen daar ooit een waarborgsom voor hebben betaald. 

Het is volkomen onredelijk van consumenten te verlangen dat zij nog een bewijs hebben van een deposito dat 20, 30 of 40 jaar geleden ooit is betaald. In de praktijk komt het daarnaast vaak voor dat huurders van panden gasflessen aan elkaar overdragen, of dat een huis wordt gehuurd, dan wel gekocht, inclusief gasflessen. 

Curoil profiteert schaamteloos van deze situatie. Voor dezelfde gasflessen ontvangt het bedrijf zo soms meerdere malen een borgsom, die zij vervolgens als winst in eigen zak steekt. Daarnaast weigert zij borgsommen terug te betalen voor ingeleverde flessen, ondanks het feit dat deze door niemand anders haarzelf kunnen zijn geleverd.

Het gedrag van Curoil is typisch voor monopolisten. Ook al heeft de consument gelijk, of is de opstelling van de monopolist onredelijk: Er is simpelweg geen alternatief. Wie wil kunnen koken, moet dokken -terecht of niet. 

De ontstane situatie valt echter niet alleen Curoil aan te rekenen, maar net zo goed een overheid die er altijd bij heeft gezeten en naar heeft gekeken, zonder in actie te komen. Het was aan de respectievelijke bestuurscolleges geweest Curoil er op te wijzen dat haar gedrag niet redelijk is en ook niet zou worden getolereerd. 

Wie het monopolie heeft, dicteert de regels – en wie toekijkt, deelt de schuld.