De vreugde over het uitstel van de handhaving van de nieuwe verkeersregels tot 1 maart 2020 is even laakbaar, als dom en kortzichtig.

Natuurlijk stonden tegenstanders van de nieuwe regels te juichen. PDB-leider Clark Abraham -die enkele maanden terug nog pleitte voor het toestaan van een hogere alcohollimiet in het verkeer- maakte een bijna zichtbaar vreugdedansje: hij had het altijd al wel gezegd, maar niemand wilde luisteren.

Wat opvalt is met name de onwetendheid -en soms ook wel gewoon de domheid- van de criticasters. Als grootste ergernissen worden aangehaald het feit dat bestuurders niet weten wanneer richting dient te worden aangegeven op rotondes, als ook vraagtekens over de omgang met zebrapaden. Beide zaken zijn namelijk NIET veranderd met de invoering van de nieuwe verordening.

Maar suboptimale invoering en onduidelijkheden of niet, de meeste tegenstanders lijken een belangrijk punt over het hoofd te zien: Het uiteindelijke doel van de nieuwe verkeersregels is niet burgertje pesten maar levens redden.

Natuurlijk ontbreekt er nooit een stok om de spreekwoordelijke hond te slaan, en is overal wel wat op aan te merken. Maar hoeveel discussie kan er anno 2019 zijn over de noodzaak van het dragen van een veiligheidsgordel, het ophebben van een helm op de motorfiets of het verbod om aan het stuur te bellen ? Juist: geen enkele!

Het argument dat men door donkere ruiten niet kan zien of de bestuurder al dan niet een gordel omheeft of al dan niet telefoneert, is onzin. Pikzwarte voorruiten, waarmee in het geheel niet in de auto kan worden gekeken door andere weggebruikers, dan wel de bevoegde autoriteiten, zijn ook nu verboden.

Het heeft er alle schijn van dat het Openbaar Ministerie er geen ’trek’ in had te worden overspoeld met allerlei zaken waarbij -bij nader inzien- onterecht een boete werd opgelegd.

Ik persoonlijk zou niet in de schoenen willen staan van de Gezagsdriehoek als er tussen nu en 1 maart 2020 een baby onnodig en voorkombaar door de voorruit van een auto wordt geslingerd, een inzittende van een auto komt te overlijden door het niet omhebben van een gordel, of een voetganger wordt geschept door iemand die tijdens het rijden zat te ‘appen’.

Zoals bij alles, geldt ook in het verkeer; ‘shit happens’. Maar als het voorkombare ‘shit’ is, zouden wij daar dan niet met zijn allen naar moeten streven, in plaats van de dag te vullen met het zoeken naar onvolkomenheden in de nieuwe verkeerswet of de invoering daarvan?