Er schort heel wat aan de wijze waarop het Openbaar Lichaam communiceert, of beter gezegd: niet communiceert. Dat werd afgelopen week weer eens pijnlijk duidelijk, toen het bestuurscollege en met name de Havenmeester Flanegin onder vuur kwamen te liggen van zowel de private sector als de Kamer van Koophandel (KvK), daar waar het gaat om de werkzaamheden in de haven. Vooral de  KvK zette in een brief van maar liefst vijf A-viertjes aan het BC stevig aan. Het schrijven van de KvK had, door het strooien met woorden als ‘economische stagnatie’, een ‘instortende bouwsector’ en ‘dreigende massaontslagen’ wel wat weg van bewuste stemmingmakerij.   

Of de kritiek van de KvK en van private ondernemers die hun brood verdienen in transport en logistiek wel helemaal terecht is, valt nog maar te bezien. Wie zijn oor te luister legt bij individuele ambteneren hoort dat er vooraf wel degelijk overleg is geweest met de diverse partijen en dat deze ook wel degelijk op de hoogte waren van de aanpak, planning en vorderingen bij de herstelwerkzaamheden aan de Zuidpier.

Daar waar de ondernemers en KvK heel uitgesproken waren in hun kritiek -terecht of niet- viel van de kant van het Openbaar Lichaam juist een oorverdovende stilte op. Officieel althans. Zoals steeds meer te doen gebruikelijk, draven individuele leden van het bestuurscollege wel op bij de diverse radio- en televisiestations om tekst en uitleg te geven en -met name- hun eigen straatje schoon te vegen. Wat dat betreft lijkt het of de politieke campagne voor de eilandsraadsverkeizingen van begin 2019, al lang is losgebarsten.

Toch is dat nauwelijks een bevredigende reactie te noemen. Het gaat er in dit soort zaken namelijk niet om wat gedeputeerde A, B of C of zelfs de gezaghebber op persoonlijke titel van een probleem vindt, maar juist wat het Bestuurscollege, als collectief geheel, van zaken vindt. Waarbij zij aan de burgers laat weten waar zij voor staat, wat het beleid is en wat voor mitigerende maatregelen er worden genomen om dreigende crises af te wenden of op zijn minst zo goed mogelijk het hoofd te bieden.

Als er al sprake is van eenheid van beleid, of überhaupt van beleid dat wordt nagestreefd, dan maakt dit BC in elk geval geen gebruik van het middel ‘communicatie’ om daarover tekst en uitleg te geven. Dit terwijl er toch sprake is van voldoende kritiek van verschillende serieuze partijen: de private sector, de KvK, Nederlandse bewindspersonen en College Financieel Toezicht (Cft), om er maar eens een paar te noemen.

Het beste wat de lokale pers bij tijd en wijle krijgt toegeworpen zijn ‘last-minute’ uitnodigingen (soms minder dan een uur van tevoren) om te komen luisteren naar wat de gedeputeerden te zeggen hebben. Zonder enige achtergrondinformatie die het belang of zelfs maar het onderwerp van de persconferentie duidelijk zou kunnen maken.

Dit terwijl de Rijksdienst Caribisch Nederland (RCN) steeds beter scoort als het gaat om officiële communicatie, gelikte persberichten, officiële en capabele woordvoerders die antwoord kunnen geven op vragen, keurig georganiseerde persconferenties en nette uitnodigingen waarbij van te voren duidelijk wordt aangegeven wat er besproken gaat worden en door wie.

Het lokale BC heeft inmiddels zoveel op haar bordje dat het maar de vraag is of communicatie hoog staat op het lijstje van de prioriteiten of zaken die verbetering behoeven. Maar duidelijk moge zijn dat zoals het op dit moment gaat, in elk geval niet bijdraagt aan de beeldvorming als het gaat om de slagvaardigheid, efficiëntie en deskundigheid van het BC, laat staan dat er sprake is van het winnen van een ‘publicitaire oorlog’ als het gaat om soms hoog oplopende discussies met politiek Den Haag, het Cft of de private sector.

Integendeel: de gebrekkige, amateuristische en soms geheel afwezige communicatie versterkt juist het beeld van een stuntelend groepje bestuurders dat zich al struikelend voortsleept van het ene brandje naar het volgende, zonder dat er sprake is van concrete resultaten of daadwerkelijke vorderingen.