Oud-gedeputeerde James Kroon van de partij UPB schreef eerder deze week een stuk ter verdediging van het ziekenhuis op Bonaire. Volgens Kroon wordt het ziekenhuis te veel bekritiseerd, omdat er naar zijn mening ‘ook goede dingen gebeuren’.

In een brief aan drie actievoerders, lijkt Mariadal-directeur Giovanni Frans een vergelijkbaar standpunt in te nemen. Frans erkent de omvang van de kritiek op het ziekenhuis: “De verharding van de toonzetting in het afgelopen jaar baart ons in het bijzonder zorgen,” schrijft hij. Volgens de ziekenhuisdirecteur is er sprake van ‘niet of nauwelijks verholen bedreigingen’ en ‘medewerkers worden zelfs met naam en toenaam genoemd’.

Uit de woorden van Frans blijkt dat de ziekenhuisdirectie nog steeds niet kritisch naar zichzelf kijkt. Niet het eigen geklungel op bepaalde dossiers baart het bestuur zorgen, maar de ‘verhardende toonzetting’ en ‘het noemen van individuele namen’.

Ik ben van mening dat Mariadal de huidige storm van kritiek niet alleen volledig over zichzelf heeft afgeroepen, maar ook dat bepaalde sleutelfiguren – waaronder met name Frans en de eerstverantwoordelijke voor het Air Ambulance-dossier, Felix Greving – zichzelf zeer nadrukkelijk en bewust in de schijnwerpers hebben geplaatst. Greving spande hierin de kroon door een onafzienbare stroom van zum kotzen berichten op onder meer LinkedIn, waarin hij consistent de loftrompet stak over de zegeningen van de samenwerking met het Colombiaanse Sarpa.

Nu er problemen zijn, mogen hoofdrolspelers opeens niet meer bij naam worden genoemd. Dit terwijl Frans zich steeds meer gedraagt als de spreekwoordelijke zonnekoning die altijd gelijk heeft, alles beter weet en intelligenter is dan wie dan ook.

“Het ziekenhuis is er om zorg te verlenen! Daar bestaan we voor en niet om als een soort experimenteel laboratorium te fungeren voor allerlei andere zaken,” zegt een insider van Mariadal. Dat is nog eens de spijker op zijn kop!

Inderdaad: Fundashon Mariadal is er niet om zich bezig te houden met elektrisch vliegen, met nieuwe technieken om energie op te wekken of met de oprichting, certificering en operatie van een vliegmaatschappij. Dat moet je overlaten aan organisaties die daar echt verstand van hebben of specifiek daarvoor in het leven zijn geroepen.

Inmiddels is de schade die is veroorzaakt door het Sarpa-avontuur zó groot, dat de direct verantwoordelijken daar best publiekelijk op mogen worden aangesproken. Sterker nog, als ze enig eergevoel hadden, hadden ze daar al lang hun conclusies uit getrokken!