Behoedzaam plaats ik beide handen op haar onderrug en druk voorzichtig. Ze zit met haar benen voor zich uitgestrekt op haar yogamat. Haar torso over haar benen gebogen. Mijn handen wandelen masserend langs haar ruggenwervel naar haar bovenrug. Daar aangekomen plaats ik ze aan weerszijde van haar lijf, mijn ellebogen vangen haar ribben. Eén voor één stap ik mijn voeten naar achteren en span mijn lichaam aan in een hoge plank. Dan land ik mijn borstbeen net iets onder haar schouderbladen en duw haar voorwaarts, nog dieper in de houding. Haar ademhaling verandert in een zachtjes snikken.

De yogahuilbui; het besef dat je weer een stukje trauma hebt geheeld of een angst uit het dagelijks leven hebt overwonnen. Angst en trauma’s gaan we liever uit de weg. We zijn bang voor het onbekende, of om echt te voelen. Op de yogamat komen we er oog in oog mee. Door het oncomfortabele heen gaan is echter noodzakelijk om te groeien in het leven.

De laatste keer dat ik zelf een angst heb overwonnen was toen ik een jaar geleden met één koffer en mijn espressomachine, zonder mijn lief, op het eiland aankwam. Drie maanden lang zou ik alleen, in een vreemde omgeving, waar ik nauwelijks iemand kende mijn leven weer vande grond  af moeten opbouwen. Alsof dat niet genoeg was besloot ik toen om ook mijn angst voor het diepe water te overwinnen;

Met mijn finnen en snorkelmasker, zo één waar je hele gezicht in gaat, stap ik naar Bachelors beach. Een wat gezette vrouw in badpak drentelt op het strand. Dralend maak ik een praatje en vertel dat ik voor het eerst weer ga snorkelen.

Uit mijn ooghoek zie ik een sportieve meid met een lange blonde paardenstaart het strand op paraderen. Aan haar ene pols bungelt een onderwatercamera. In haar andere hand heeft ze een plastic tasje met haar snorkelspullen. 

‘Ga je snorkelen? Vraag ik overbodig. 

‘Ja, ga je mee?’

’Ik heb een beetje angst’ beken ik. 

‘Oh joh, dat heb ik ook, hup we gaan er samen in.’ 

En ze peddelt voor mij uit. 

De daarop volgende dagen verkennen we samen de hele kustlijn tussen Te Amo Beach en Zout Pier, waar ik met mijn eerste Caribische schildpad zwem. Tegen de tijd dat mijn lief op het eiland arriveert, snorkel ik met een normale snorkel ver voor hèm uit tussen de palen van de zout pier. En dat zonder één snik op de yogamat. Tijd voor het echte diepe?

Tara Ubachs (1972) is yogipreneur, ondernemer in de yoga branche. Sinds 2021 woont zij op Bonaire en is eigenaresse van www.mysoreyogabonaire.com waar zij dagelijks vroeg in de ochtend yogales geeft.