‘Omaaaaaa Corrrrrrrrr-rrie. Jij bent rijk hè?’ Een meisje komt het terras oprennen. Behendig tussen de tafeltjes door, die tegenwoordig wat verder van elkaar af staan. Er zijn nog redelijk wat gasten. Die allen getrakteerd worden op een sierlijke slalom. Ik ben net opgestaan om een plekje in de schaduw te zoeken. Even later zit ik schuin achter oma Corrie. Dit gaat interessant worden. Oma Corrie kijkt namelijk wat schichtig om zich heen. Maar daar stoort de kleine meid zich niet aan. Ze staat inmiddels bij oma. Haar handen op de armleuning van de rieten stoel. Ze gebruikt die als steuntje. Om je lekker aan op te duwen om te springen. Ze ziet eruit als een kleine prinses. Roze jurkje en roze met gele linten in het lange zwarte haar. 

‘Maar oma,’ vervolgt ze met duidelijke stem, ‘dan is opa Fernando ook rijk hè? Want jij bent met opa getrouwd. En dan ben je samen rijk.’ IJzeren logica. Oma heeft net een bitterbal in haar mond gestoken. Ze zegt dus nog even niets. Misschien komt het goed uit. Of heeft ze het expres gedaan. Zodat ze na kan denken wat ze hier mee aan moet. Want je financiële positie met je kleindochter bespreken, is niet het eerste waaraan je denkt als je op een terrasje neerstrijkt. ‘Weet je wat Fabiola zegt?’ De kleine meid is intussen gaan zitten en drinkt van haar sap door zo’n gezellig rietje. Het onderwerp of oma rijk is, heeft voor haar al afgedaan. Althans zo lijkt het. Fabiola is nu belangrijker. Oma weet niet wat Fabiola gezegd heeft. ‘Fabiola zegt dat jij mijn oma helemaal niet bent.’ Zo, die komt binnen. Oma wil net een slokje van haar wijn nemen, maar zet het glas weer terug. Ze gaat wat rechterop zitten. ‘Amanda, heb je ook aan Fabiola gevraagd waarom ze zegt dat ik jouw oma niet ben?’ wil ze weten. Amanda hoort waarschijnlijk iets aan de toon waarop oma de vraag stelt. Ze draait het rietje tussen haar vingers rond en kijkt oma onderzoekend aan. 

‘Nee hoor.’ Amanda schudt krachtig haar hoofd. ‘Dat weten we toch al? Jij en opa Fernando hebben geen kinderen. Dan kun je ook geen kleinkinderen hebben. Alleen neppers. Fabiola zegt dat het wel raar is dat ik ‘oma’ tegen je zeg.’ Amanda is even stil. Alsof ze iets verwacht maar niet weet wat. Ik ben benieuwd hoe dit verder gaat. Oma Corrie lacht. ‘Misschien is Fabiola wel een beetje jaloers op jou. Jij hebt twee opa’s en twee oma’s. En ook nog een opa Fernando en een oma Corrie.’ Dat moet Amanda even verwerken. Ze heeft het nog nooit zo bekeken. ‘Ja,’ zegt ze, ‘en opa Fernando en jij zijn rijk. Daarom zeggen we ook opa en oma. Dat moet van pappa. Omdat oude mensen dat leuker vinden.’ Ik verroer mij niet. Oma Corrie ook niet. ‘Leuker dan oom en tante,’ vult ze aan. ‘En dat we dan jullie geld krijgen. Dat wil ik niet hoor, oma Corrie. Ik wil liever jullie jacht.’

Jannet Butter is schrijfster van verhalenbundels over Bonaire: De Knoek heeft duizend ogen, Flamingo’s op brood, De Leguanenvanger en The Ghost of Washikemba.

Verkrijgbaar bij: Addo’s bookstore, The Cadushy Distillery, Delfins Beach Resort Bonaire, MG Bonaire en Van den Tweel Supermarkt.

---

Lees ook:

• 
  Gewapende overval op juwelier Littman in Kaya Grandi
• 
  Drugs, contant geld en wapens aangetroffen bij preventief fouilleren
• 
  Veiligheid en zorg centraal: Beschermingscode vanaf 2025 van kracht in Caribisch Nederland
• 
  Cursus voor Voorzitters op Bonaire
• 
  Winair en Air France hervatten codeshare-overeenkomst
• 
  Windsurfwonder Storm Nicolai uit Bonaire triomfeert op wereldniveau
• 
  Vacancy Front of House employees
• 
  Vacature Rental Agent
• 
  Djambo Appartementen
• 
  “Nos Zjilea” Pékelé den zür