Op uitnodiging van Marc van Rijsselberghe, boer op Texel, heeft POP Bonaire (Plattelandontwikkelingsprogramma) een inspiratiereis georganiseerd. Eind april zijn drie geitenhouders, de voorzitter van boerencoöperatie Kriabon, een slager en een chef-kok naar Texel gegaan. Op het eiland bezocht men een zilte landbouw bedrijf, een schapenhouder, een geitenhouder, een slager en restaurants waar men lams- en geitenvlees kon proeven.

Texel is het grootste Nederlandse Waddeneiland. Texel is 170 km² groot, er zijn 14.000 inwoners, men houdt 14.000 schapen en men ontvangt 700.000 verblijfstoeristen per jaar. Ter vergelijking: Bonaire is 288 km² groot, heeft 18.000 inwoners, houdt 32.000 geiten en schapen en er komen jaarlijks 80.000 verblijfstoeristen.

Texel was voornamelijk economisch afhankelijk van toerisme. Dertig jaar geleden is men begonnen met het ontwikkelen van streekproducten zoals Texels lamsvlees. Er worden nu meer dan 200 streekproducten verkocht. Dit is een nieuwe pijler onder de economie, die voor veel werk zorgt op het eiland.

Lamsvlees heeft als voordeel dat men in korte tijd kwaliteitsvlees kan produceren, dat tegen een hogere prijs verkocht kan worden. Op Texel is het een sterk product doordat een groep schapenhouders de handen ineen heeft geslagen om het keurmerk Waddengoud op te richten.

Stichting Waddengoud is een officieel erkende certificeringsorganisatie met een duurzaamheidskeur. Binnen het keurmerk Waddengoud werkt een onpartijdige controleer, iemand die niet van Texel komt, die alle deelnemers in de keten controleert.

Lammeren die worden gehouden binnen het keurmerk Waddengoud, moeten worden geslacht bij de slachterij op Texel, en worden verwerkt bij een lokale slager. De slager verwerkt het lamsvlees tot 20 verschillende producten, van worst tot saté en ham.

Op Texel werd door de deelnemers al druk gediscussieerd over hoe deze ervaringen vertaald kunnen worden naar Bonaire. POP Bonaire zal met de groep de mogelijkheden onderzoeken van een Bonairiaans keurmerk. “Voor ons is Texel een voorbeeld van hoe je als boeren het heft in eigen hand kan nemen en samen streekproducten in de markt kan zetten.”