De eerste positieve resultaten zijn waarneembaar bij de bestrijding van SCTLD. De koraalziekte zorgt ervoor dat bijvoorbeeld grote stukken hersenkoraal afsterven en daarna wit worden. STINAPA is sinds december 2023 bezig om door middel van antibiotica deze ziekte te bestrijden. Bonaire.nu nam de proef op de som en keek mee met de natuurorganisatie.

We varen zo’n drie kwartier met vier STINAPA-rangers en de SCTLD coördinator met één van hun snelle boten naar het Queen Maxima Reservaat. Dit stuk omgeving is verboden voor publiek om te duiken. Toch wil STINAPA ook hier de onderwaterwereld beschermen. Nabij Boka Slagbaai is de natuurorganisatie begonnen om zieke stukken koraal te voorzien van antibiotica. Na een briefing, duiken de rangers het water in. Hun doel: ‘Het meehelpen om bepaalde soorten koraal niet te laten verdwijnen rondom Bonaire’. Iedere ranger heeft vijf grote spuiten, waarin vloeibare antibiotica zit. Het middel ziet er uit als een soort zachte pasta. Het team gaat tot een maximale diepte van ongeveer 20 meter en controleert elk stuk geïnfecteerd koraal.  

In december 2023 maakte STINAPA bekend al te zijn begonnen met het toedienen van antibiotica op de riffen van Bonaire. Dit doen zij om de uitbraak van SCTLD tegen te gaan.

Delany de Obrega helpt wekelijks mee om de koralen van Bonaire te behouden. Zij zit in het roulatiesysteem van rangers die de antibiotica toedienen in de twee reservaten (Ook het Koning Willem Alexander No-Dive Reserve behandelen zij). De andere duiksites worden in de toekomst door vrijwilligers gedaan. De STINAPA ranger ziet door de inzet van de antibiotica snel resultaat: ,,Ik vind het erg leuk om mee te helpen. Elke keer als we gaan, dan leer ik weer van de behandelingen. Zo heb ik bijvoorbeeld geleerd op welke manier je de antibiotica op de koralen doet. Het is interessant. Ik heb het nu al een tijdje gedaan en heb het gevoel dat de behandelingen werken”.

Bestrijding met veel hulp

Twee maal per week gaan de rangers van STINAPA naar de twee reservaten om ongeveer 50 tot 100 meter te monitoren op het ontstaan en tegengaan van SCTLD. Eventueel besluit één van de professionals om het stuk koraal wel of niet te behandelen. Wanneer er wordt besloten om het koraal te behandelen, gaat één van de rangers naar het zieke koraal. Uit de met antibiotica gevulde spuitfles haalt hij een lange sliert. Met zijn vingers wrijft hij dit antibiotica op de grens van het zieke en gezonde koraal. Na het aanbrengen worden er foto’s gemaakt en eventueel een tag aangebracht om het koraal in een later stadium te monitoren.

Jeannine Toy is aangesteld als hoofd coördinator van de vrijwilligers. Vanaf maart gaat zij een groep van maar liefst 30 vrijwilligers aansturen om de koraalziekte rondom Bonaire aan te pakken. Toy legt uit hoe het proces in zijn werking gaat: ,,Op dit moment behandelen we vier types koraal. De pasta doen we op de grens van het zieke en gezonde koraal. Hiermee stoppen we het verder verspreiden van de ziekte op dat stuk koraal. Bij elk behandeld stuk, plaatsen we een markering. Daarnaast maak ik een foto, zodat we in een database goed de resultaten kunnen bijhouden. Op dit moment doen wij twee sites per week. In maart gaan we starten met de vrijwilligers. Daarna pakken we tien sites per keer aan”.

Kritiek

Toch is niet iedereen het eens met het toedienen van antibiotica in de oceaan. Het is namelijk nog niet bekend hoe het onderwaterleven op het middel gaat reageren. Ook is het langetermijneffect van het toepassen van de methode nog niet bekend. Toch denkt Toy dat het toedienen van het middel niet een direct gevaar gaat zijn voor de onderwaterwereld: ,,Antibiotica zal geen vissen gaan doden, mochten zij het toch per ongeluk eten. Daarnaast zal binnen 24 tot 48 uur de amoxicilline in de antibiotica in zonlicht afbreken. Dit is ook de reden dat we bijvoorbeeld de antibiotica in een koeler hier naar toe brengen. Bij de meeste koralen zal de pasta die we aanbrengen binnen een week weer verdwenen zijn”.

Amoxicilline is een van de meest gebruikte antibiotica. Vaak wordt het ook gebruikt bij dieren. Degenen die er wel allergisch voor zijn, zijn dat voornamelijk alleen met het innemen er van. Het risico voor gebruikers ligt dus laag.

Positieve resultaten

Het lijkt erop dat behandelde stukken koraal in korte tijd aan het ‘genezen’ zijn. Echt genezen kan het namelijk niet. Wel helpt het mee om de ziekte niet verder te laten verspreiden. Wanneer de behandelde stukken koraal worden bestudeerd, dan lijkt het erop dat er geen nieuwe witte plekken ontstaan. Het stuk hersenkoraal blijft in leven en sterft niet verder af. Toy is dan ook van mening dat de behandelingen positieve resultaten geven: ,,Ik denk dat 70% van de behandelde koralen in leven blijven. De dode stukken kunnen we niet behandelen. Wel koraal dat nog in leven is kunnen we helpen. Het behandelen heeft dus echt zin”.

Ook STINAPA-ranger Arthur Domacasse ligt wekelijks in het water om het koraal te beschermen. De energieke duiker lijkt onder water te weten wat hij doet en is overal snel bij om te handelen: ,,Het behandelen onder water is voor mij niet per sé anders, dan een andere duik die ik zou doen. Wel moet ik gefocust zijn om mijn drijfvermogen onder water te controleren. Je wilt immers niet andere stukken koraal beschadigen, als ik met de antibiotica iets aan het behandelen ben. Wat ik zo ver merk van de behandeling? Ik zie veel verandering. Eerst ging al het harde koraal dood. Nu zie ik weer leven. In veel gevallen werkt het”.