‘For the time being, the personality of the politician will continue to be the determining factor in Bonairean politics’, is de laatste zin van het boek van Ank Klomp, Politics on Bonaire.

Ik had het boek uit de kast gehaald door een opmerking van een Facebookgebruiker. Die vroeg zich af of het niet tijd werd om een hedendaagse versie van het boek het levenslicht te laten zien.

Daar kwam deze week Niek Sandmann in het nieuws. De Amsterdamse vastgoedbezitter besloot in al zijn goedheid de opbrengst van zijn panden aan de Raadhuisstraat in Amsterdam voortaan onder te brengen in een stichting die kansarme kinderen in de stad perspectief wil bieden.

Voor u zich zorgen gaat maken hoe het nu verder moet met de heer Sandmann nu hij deze miljoenenopbrengst weg gaat geven, is het goed om te weten dat de man nog honderden panden in de stad in bezit heeft.

In de interviews die Sandmann geeft om zijn goedertierenheid te vieren, vertelt hij dat hij op het idee voor de stichting kwam omdat voor zijn zoon in Amsterdam niet de juiste begeleiding kon vinden.

Dat was de reden waarom hij acht jaar op Bonaire heeft gewoond. Daar kreeg zijn zoon wel de nodige aandacht.

Kortom, een filantroop met een klassiek, persoonlijk motief om iets terug te doen aan de samenleving die hem zo veel kansen heeft gegeven. 

Dat de meneer een paar jaar geleden nog een stichting in het leven heeft geroepen, is vermeldenswaardig. Die stichting had tot doel twijfel te zaaien bij de klimaatdiscussie.

Je hebt het beste met de mensheid voor of niet.

De naam Sandmann zal op het eiland bij sommigen een lichtje doen branden. In de acht jaar dat hij er woonde, heeft hij diepe sporen door de samenleving getrokken. Alleen al de avonturen met vliegmaatschappijen, met zijn toenmalige zakenpartner De Vlieger (what’s in a name?), zorgden voor politiek gekrakeel. Waarbij ook de vertrouwde namen van sommige lokale politici traditiegetrouw in het zonnetje werden gezet.

De woorden van mevrouw Klomp indachtig, dat de persoon van de politicus de bepalende factor is in de Bonairiaans politiek, doet nog steeds opgeld.

Een recente versie van het boek zou tot dezelfde conclusie komen. Ook vandaag zijn er politici die gevoelig zijn voor de Sandmannen van nu. Of het nu gaat om het rumoer rondom Plantage Bolivia of de toekomst van het toerisme.

‘Tur lider ta gaña, ku poder ta bin korupshon’, stond er op een muur gekalkt in Willemstad een paar jaar geleden.

Er is niets nieuws onder de zon. 

Niet op het eiland, niet hier in dit land.

Daar hoef je geen nieuw boek over te schrijven.

Auke van der Berg schrijft sinds 2015 op zijn persoonlijke blog Ikki’s eiland waar hij inmiddels ruim 500 verhalen heeft gedeeld. Zijn eerste boek ‘Ikki’s eiland. De horzel van het koninkrijk I.

• 
  Auke op zondag: Van zonden en stenen
• 
  Auke op zondag: Van demografie en postbodes
• 
  Auke op zondag: Ezel-bestendig
• 
  Auke op zondag: Time to smile
• 
  Auke op zondag: Tikvandalen