ANALSYSE

Wie gisteren kennis nam van de aankondiging van PDB leider Clark Abraham dat zijn partij voornemens was een aangifte in te dienen tegen gezaghebber Edison Rijna wegens valsheid in geschrifte, sloeg even de schrik om het hart.

Zou de eerste burger zich, aan het einde van zijn eerste ambtstermijn, dan toch bezondigd hebben aan zelfverrijking? Of aan het weggeven van terreinen aan zichzelf, zijn familie of vrienden onder valse voorwendselen? Onterecht daggeld opgestreken voor niet-gemaakte reizen misschien?

Niets van dit alles bleek waar. De gezaghebber heeft zijn handtekening geplaatst onder de aangepaste tekst van de Wegenverkeersverordening, op basis van een door de Eilandsraad aangenomen wijziging. Naar de mening van de PDB, is de aanpassing onjuist, althans geen juiste reflectie van de aangenomen wijziging.

Frivool

In Amerika wordt regelmatig gesproken over de zogenaamde frivolous lawsuits. Een frivole rechtszaak is een rechtszaak die wordt aangespannen met het simpele doel de andere partij lastig te vallen, te irriteren of dwars te zitten. De frivole rechtszaak kenmerkt zich ook door het feit dat de eiser weet dat er weinig of geen kans is dat de rechtszaak ook zal worden gewonnen, wanneer deze eenmaal door de rechter wordt gehoord.

De aangifte van Abraham c.s. mag, afgaande op de aard en inhoud, dan ook worden beoordeeld als een ‘frivole aangifte’. Abraham weet als geen ander dat de kans dat de gezaghebber op basis van zijn aanklacht wordt vervolgd -laat staan veroordeeld- zo goed als nihil is. Zij heeft geen ander doel dan de gezaghebber -en bij voorkeur het hele BC- in politiek discrediet te brengen. Abraham weet ook drommels goed dat het niet de gezaghebber is, die de tekst eigenhandig heeft geredigeerd. Dat heeft namelijk het ambtenarenkorps gedaan; waarschijnlijk naar eer en geweten. Rijna heeft deze aangepaste vorderdening vervolgens getekend, zoals van hem mag worden verwacht.

Intellectueel superieur

Hoewel de aanklacht van Abraham dan misschien mag worden afgedaan als ‘frivool’ is zij ergens ook wel weer te begrijpen. De afgelopen maanden hebben zich gekenmerkt door vele scherpe debatten in de Eilandsraad, waarbij Abraham, vooral door een schokkend gebrek aan dossierkennis bij de diverse gedeputeerden -èn in diverse gevallen ook bij Rijna zelf- herhaaldelijk de spreekwoordelijke vloer met het College heeft aangeveegd.

Wat van Abraham ook gezegd of gevonden kan worden; duidelijk moge zijn dat hij zijn dossiers kent en intellectueel superieur is aan de overgrote merendeel van de leden van de Eilandsraad. Die laat veelal zich kennen als slecht geïnformeerd, lui of gewoon gemakzuchtig. En -eveneens in overgrote meerderheid- door weinig kennis of zelfs maar een daadwerkelijk begrip van de dossiers die behandeld worden. En in het geval dat zij deze wèl begrijpen, tonen zij zich vaak opzettelijk blind, om het BC toch vooral niet in de problemen te brengen. Hoezo dualisme??

Het BC en de coalitie die haar steunt, hebben de afgelopen weken en maanden een even schokkend, als stuitend gebrek aan transparantie getoond. Onder het mom van ‘vertrouwelijkheid’ wordt ten enemale geweigerd om openheid van zaken te geven over de inhuur van -in elk geval op het oog- politieke vriendjes voor diverse opdrachten, of bijvoorbeeld de op sommige punten best wel vergaande voorwaarden voor een aan het WEB verstrekte lening van maar liefst 62 miljoen dollar.

Gedoogd door Den Haag?

Door haar gedrag, saboteren coalitie en BC het vermogen van de eilandsraad -lees oppositie- om haar controlerende taak naar behoren uit te voeren. Het BC kan zo doen en laten wat ze wil, zonder dat mogelijk compromitterende details naar buiten komen. Het ergste is nog dat het er veel schijn van heeft dat het gedrag van BC en coalitie door politiek Den Haag vooralsnog lijkt te worden ‘gedoogd’. Wellicht omdat het zittende BC haar welgevallig is en zij tot nog toe vrij ruimhartig de stroopkwast heeft gehanteerd als het gaat om de relatie met Den Haag.

Abraham aan de andere kant, heeft zich inmiddels ontwikkeld als het absolute ‘enfant terrible’ van de lokale politiek, waar vaak geen land mee te bezeilen valt èn die door een deel van de kiezers, ook niet meer gezien wordt als salonfähig. Dat laatste neemt overigens nog niet weg dat een niet onbelangrijk deel van de (autotochtone) bevolking, heimelijk wel degelijk achter Abraham en zijn acties staat.

Wanhoopsdaad

De aangifte van Abraham tegen de gezaghebber, moet -al met al en in het licht van het huidige politieke klimaat- vooral ook worden gezien als een wanhoopsdaad. Als de oppositie niet meer wordt gehoord, noch serieus genomen wordt, rest haar alleen nog draconische maatregelen die -hoewel al met al weinig opleverend- tenmiste een paar publicitaire punten waard zijn.

Het eiland zit ondertussen gevangen tussen een BC dat vooral gericht lijkt op de verpakking en aan de andere kant een hyper-intelligente politicus, die door velen wordt gezien als weinig constructief en -hoe vervelend ook om te moeten zeggen- als instabiel.