KRALENDIJK – De afgelopen weken heeft een ongekend groot aantal medewerkers van het Openbaar Lichaam Bonaire (OLB) een werkbezoek aan Nederland gebracht, onder meer voor het bijwonen van het congres van de Vereniging Nederlandse Gemeenten. 

In totaal gaat het om een delegatie van tussen de 20 en 25 medewerkers, waarbij niet altijd even duidelijk is op grond van welke afwegingen wordt meegereisd. Zo waren afgelopen week zowel de voltallige eilandsraad, medewerkers van griffie, gezaghebber Nolly Oleana, toekomstig gezaghebber John Soliano, alle drie de gedeputeerden, medewerkers van het bureau Eilandssecretaris, als diverse personen uit het bureau van de gedeputeerden op reis. 

De grote trek naar Nederland liet waarnemend gezaghebber Ingrid Sealy zo goed als in haar eentje op het eiland achter. De afwezigheid van heel bestuurlijk Bonaire leidde tot een aantal situaties waarin urgente stukken niet konden worden ondertekend, door het gebrek aan bevoegde ondertekenaars.

Geen concrete richtlijnen

ABC Online Media sprak de afgelopen dagen met zes verschillende vertegenwoordigers op diverse niveaus binnen de lokale overheid, die allen bevestigen dat er geen concrete richtlijnen bestaan over de hoeveelheid mensen die voor hetzelfde evenement af mogen reizen. Ook lijkt er nauwelijks coördinatie, afstemming of discussie over de wenselijkheid dat het volledige bestuurscollege, gezaghebber, eilandssecretaris en de complete raad tegelijkertijd afwezig is. 

Het gebrek aan concrete richtlijnen, dan wel enige moderatie, resulteert daarnaast vaak in hogere kosten dan strikt noodzakelijk. Voor elke persoon die naar een bestemming buiten Bonaire reist is er, behalve van ticketkosten, sprake van aanzienlijke kosten voor onder andere daggeld, hotelaccommodatie en vaak de kosten van maaltijden naast het daggeld. Hierdoor lopen de kosten voor elke meereizende persoon al snel op tot tussen de 5000 en 10000 dollar.

Verblijfsduur

Ook wordt opgemerkt dat veel bestuurders en raadsleden die naar Nederland reizen voor het werk, daar relatief lang verblijven, zonder dat dit perse voor de betrokken activiteit werkelijk noodzakelijk is. In de meeste gevallen gaat het om minimaal een week, maar vaker gebruikelijker is dat men rond de tien dagen wegblijft. Er zijn echter steeds meer gevallen waarbij het gaat om een totale reisduur van tussen de twee en drie weken, waarvan alle kosten voor het Openbaar Lichaam zijn. 

Daarnaast is er sprake van relatief veel gevallen waarbij betrokkenen bij familie of vrienden verblijven, maar toch de hotelkosten declareren om die vervolgens in eigen zak te steken. Hoewel dat niet verboden of ongeoorloofd is, levert dit in de meeste gevallen een aardig financieel voordeel op voor betrokkenen. Een laatste klacht die wordt gehoord is dat sommige betrokkenen, die namens het OLB reizen, zich uiteindelijk nauwelijks of niet vertonen op de activiteit waarvoor men wel is afgereisd. 

Controle

Een belangrijke vraag die zich voordoet, is dan ook wie controleert of de gedeclareerde kosten werkelijk noodzakelijk, gerechtvaardigd of wenselijk zijn. Door het ontbreken van concrete richtlijnen -dan wel een concreet beleid- lijkt het er steeds vaker op dat degenen die naar Nederland reizen geheel zelfstandig beslissen wanneer zij vertrekken, wanneer zij terugkomen en hoeveel wordt uitgegeven aan hotelkosten, vergoedingen per dag en andere bijkomende kosten. Ook bestaat onduidelijkheid over hoe strikt de controle achteraf is op de bonnen die voor dergelijke reizen moeten worden ingediend.

Benadrukt moet overigens worden dat deze praktijken niet nieuw zijn en evenmin alleen voorkomen onder het huidige bestuur. Vooral sinds de invoering van nieuwe voorwaarden voor de dagvergoeding en andere voorzieningen voor leden van de Eilandsraad, lijkt er evenwel van een tendens waarbij er steeds vaker en steeds langer wordt gereisd.