De coalitie van PDB, M21 en Fractie Vrolijk heeft nu zo’n beetje die beroemde eerste honderd dagen achter de rug, altijd een mooi moment om te kijken hoe het ervoor staat.

De website boommanagement.nl zegt het zo:

‘Politici krijgen ongeveer drie maanden krediet van de kiezers en de media, daarna moeten ze met concrete plannen komen en eigenlijk hun eerste resultaten al hebben geboekt.’

Het woordje ‘eigenlijk’ laat zien dat de tekstschrijver ook wel inziet dat drie maanden wat kort is voor politici om de eerste resultaten te boeken. Als je bedenkt dat sinds mensenheugenis de mens probeert de wereld te veranderen of anders gezegd, te verbeteren, hoef je maar een blik naar buiten te werpen om vast te stellen dat het niet meevalt om resultaat te boeken.

In het geval van de huidige coalitie kun je een aantal onderwerpen bedenken die de start niet eenvoudig hebben gemaakt. 

Om te beginnen moet je natuurlijk de erfenis van de vorige coalitie bestuderen. Vaak is het zo dat je als nieuwe club niet alles van de oude wilt omarmen. 

Als je dan ook nog her en der een lijk in de kast ziet liggen of hangen, moet je een patholoog inschakelen om dat lichaam op te ruimen. 

Kortom, als je de wereld wilt veranderen, moet je de tijd nemen. 

De kiezer is een ongeduldig wezen. Je zult veel uit moeten leggen.

En dat doet de nieuwe coalitie dan ook. Iedere week houden de gedeputeerden een persconferentie om uit te leggen waar ze mee bezig zijn. 

Die persconferenties geven ook een mooi beeld van de drie wethouders. De twee oudgedienden laten zien dat ze dit al eerder hebben gedaan. Opvallend is dat de nieuweling, mevrouw Anjelica Cicilia, er ook vol vertrouwen zit. Natuurlijk, door haar vorige werkzaamheden weet ook zij waar Abraham de mosterd haalt. Al is dat in dit geval een wat onhandig gebruik van de uitdrukking. 

Die persconferenties zijn een voorbeeld van concreet laten zien dat je transparantie en openheid hoog in het vaandel hebt staan. 

Daarom was het opvallend dat een vergadering van de Eilandsraad over de Wet Openbare lichamen BES ineens achter gesloten deuren werd gehouden. Nou mag dat wel volgens de wet, maar gezien de voorafgaande weken was het niet slim.

In de weken daarvoor was namelijk bijna heel bestuurlijk Bonaire naar Sint-Maarten gevlogen om de twee kleine mede-Besjes te overtuigen van de visie die deze coalitie heeft op de WolBES en FinBES. Die wetgeving wordt veranderd en dat betekent veel vergaderen en praten. 

De bedoeling is om in maart a.s. hierover in Den Haag besluiten te nemen. Dat was de reden om met z’n allen in het vliegtuig te stappen om met de twee bondgenoten tot een gezamenlijk standpunt te komen.

Alleen dat lukte niet. De twee kleintjes kozen ervoor om dwars te zijn. Ze vonden dat Bonaire zich als Curaçao gedroeg. En dat valt zwaar in de voormalige Antillen. Het complex genoemd naar dat kleine kippenkuiken, Calimero, stak tijdens de bijeenkomst op Sint-Maarten al snel de kop op. Als je je klein en machteloos voelt, is samenwerking met degene die jou dat gevoel geeft niet haalbaar.

Blijkbaar waren de Bonairiaanse politici vergeten hoe dat ook alweer voelde.

Voor teambuilding was de reis goed. 

Auke van der Berg schrijft sinds 2015 op zijn persoonlijke blog Ikki’s eiland waar hij inmiddels ruim 700 verhalen heeft gedeeld. Zijn eerste boek ‘Ikki’s eiland. De horzel van het koninkrijk I.