Voor het eerst sinds tijden had ik een voornemen voor het nieuwe jaar. Met inzet en vol positieve gedachten nam ik me voor om mijn gewoonte om bestuurders en politici met argwaan te benaderen, overboord te gooien.

Uiteindelijk doen die mensen ook maar hun best om wat van de samenleving te maken. 

Niets is makkelijker dan onderuitgezakt in de leunstoel, vanaf de zijlijn wat commentaar te geven, wat grappen en grollen los te laten op degenen die tenminste verantwoordelijkheid durven te nemen. 

Nog een reden om me positiever uit te laten is de tomeloze agressie waar bestuurders in dit land iedere dag mee te maken hebben. Fatsoen is zoekgeraakt in de afgelopen jaren. Niet alleen bij de burger, maar ook bij sommige politici. Kortom, tijd voor verandering.

Een mooie aanleiding om mijn welwillende houding te illustreren waren de eerste daden van de nieuwe coalitie. Neem de vondst om wekelijks met een persconferentie de bevolking uit te leggen waar men mee bezig is, wat de plannen zijn en waarom het triest is dat her en der een wasbak van de muur wordt gerukt.

Of luister naar de overwegingen om het Plantage Boliviaverhaal opnieuw onder de loep te leggen. Kijk naar de wens om een diepgaande analyse te maken van het cruiseschiptoerisme. Ook handhaving wordt een belangrijk thema de komende tijd.

Om het feest compleet te maken heeft het bestuurscollege er ook al voor gezorgd dat er duidelijkheid komt over de bijdrage die door de Nederlandse overheid geleverd zal worden aan de kinderopvang.

Deze opsomming zou nog veel langer kunnen zijn. Maar ik neem aan dat het zo wel duidelijk is dat er een nieuwe wind waait op het eiland. Een aangename bries die voor een zucht van verlichting heeft gezorgd en voor vrolijke gezichten.

En dan was het ook nog een succesvol schildpaddenjaar: meer dan 10.000 jonge beestjes bereikten de zee.

Ook gaf het college aan dat het één van de prioriteiten is om bij inkoop van diensten en producten allereerst naar de ondernemers op het eiland te kijken. Volgens de betrokken gedeputeerden moet ‘het overheidsapparaat nog groeien’ in deze. ‘We moeten als lokale overheid beseffen dat er lokale aanbieders zijn en dat, voordat buiten het eiland wordt ingekocht of aanbesteed, eerst lokaal moet worden gekeken.’

Ook al bevangen door het positivisme meldt een gedeputeerde dat het eiland zich in de afgelopen jaren aanzienlijk ontwikkeld heeft. ‘Er is hier veel meer te koop dan wat sommige mensen denken. We hebben echt goede lokale professionals en we moeten ook investeren in onze lokale professionals.’

Dat laatste kan geen kwaad. Want ook als professional moet je blijven leren. Eén van de goede lokale professionals die mogelijk wat bij kan leren is bijv. de man die zo op het oog de lakens uitdeelt in de nieuwe coalitie.

Al is hij als politicus niet verantwoordelijk voor de handelswijze van de ondernemer die hij ook is, tegenover de buitenwereld zou het slim zijn om het tafellaken door te snijden. Dat is een uitdrukking voor het verbreken van alle bindingen met iemand. Voor je het weet denkt die buitenwereld iets met ‘van hetzelfde laken een pak’.

Auke van der Berg schrijft sinds 2015 op zijn persoonlijke blog Ikki’s eiland waar hij inmiddels ruim 700 verhalen heeft gedeeld. Zijn eerste boek ‘Ikki’s eiland. De horzel van het koninkrijk I.