Commentaar: Óók bij een gedeputeerde maakt belofte schuld

Het is welhaast een eufemisme om te stellen dat de staat van de wegen op Bonaire een constante en diepgewortelde bron van ergernis is bij de inwoners van het eiland.

Groot was dan ook de verbazing -bij sommige zelfs leidend tot een glimpje hoop- toen gedeputeerde James Kroon op 16 april jl, in het bijzijn van zijn directeur Ruimte en Ontwikkeling (R&O) een persconferentie gaf om een inkijkje te geven in de gang van zaken rondom de in aanleg zijnde rotonde op de Kaya Amsterdam.

Hoewel de gedeputeerde weinig goeds te melden had -de hele rotonde moest weer opgebroken worden en opnieuw worden aangelegd door onoverkomelijke fouten in het ontwerp- beloofde hij tenminste meer transparantie en openheid, als het ging om de staat der wegen en de voortgang van de werkzaamheden.

“Vanaf nu is het de bedoeling om elke maand een persconferentie te geven, over de werkzaamheden aan de weg”, zei Kroon, in antwoord op vragen van de pers. Na een lange periode van zwijgzaamheid en geheimzinnig doen, iets waar niemand wat op tegen kon hebben.

Wie echter reikhalzend uitkeek naar de volgende persconferentie, kwam al snel weer bedrogen uit. Inmiddels zijn er al bijna weer twee maanden verstreken sinds de vorige ontmoeting van Kroon met de pers.

Nu zal de gemiddelde weggebruiker uit eigen ervaring al wel hebben kunnen vaststellen dat er in feite sinds 16 april niks is gebeurd, voor zover de zaak al niet is verergerd in plaats van verbeterd. Maar toch.

Het roept wél weer de vraag op of een gedeputeerde dan zomaar loze beloftes kan doen, zonder deze na te komen. Helaas blinkt noch de politiek, noch de pers op het eiland uit in het stellen van kritische vragen. En zo er al wél kritische vragen worden gesteld, worden zij toch niet beantwoord. “De meerderheid in de eilandsraad bepaalt” zo is immers het devies.

Onze gezagsdragers reageren altijd als door een maribomba gestoken als ze als onbetrouwbaar of ondoorzichtig worden weggezet. Maar wat doen zij er eigenlijk aan dat te voorkomen? Dat de gedeputeerde de benodigde 100 miljoen dollar niet heeft, nodig voor de complete rehabilitatie van het wegennetwerk, is noch een geheim, noch een verrassing.

Maar gewoon periodiek communiceren over wat er gaande is, wat in de planning staat, waar de vorderingen zijn gemaakt of waar juist niet, kost toch geen geld?

Het gezegde “belofte maakt schuld”, lijkt bij de meeste van onze gezagsdragers onbekend. Het kan natuurlijk ook zijn dat men door ervaring wéét dat men toch overal mee wegkomt. Ook bij de burgers, die bij de volgende verkiezingen even zo goed weer stemmen op de betreffende politici, met mooie beloftes over wegen in Rincon of andere paradepaardjes.

De Boneriaanse ezel, in groten getale aanwezig op het eiland, stoot zich blijkbaar veel vaker dan twee keer aan dezelfde steen.