Auke op zondag: Van kamerdebatten en een dikzak

De kat van de buren heeft sinds jaar en dag de gewoonte om een paar keer per week op bezoek te komen. Na de begroeting gaat hij relatief dicht bij het toetsenbord liggen, rolt zich op en slaapt een paar uur. 

Vorige week keek ik naar de Tweede Kamerdebatten waarin liegen naar eer en geweten centraal stond. Het viel op dat de buurkat onrustig werd van al dat gepraat. Hij veranderde vaak van houding tot hij op zeker moment rechtop ging zitten en met grote ogen naar het scherm keek. Na een tijdje sprong hij van het bureau en gaf aan dat hij naar buiten wilde.

Afgelopen dinsdag, 6 april jl., lag het beest net lekker te slapen toen de Eerste Kamer zich boog over Caribisch Nederland.

Het debat met staatssecretaris Raymond Knops van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties was bedoeld om stil te staan bij de samenwerking van Nederland met Curaçao, Aruba en Sint Maarten en de bijzondere gemeenten Bonaire, Sint Eustatius en Saba. Nu de ambstperiode van de staatssecretaris er bijna op zit, was het blijkbaar tijd voor het opmaken van de balans.

Na een tijdje werd buurkat weer onrustig. Ondanks het keurige uiterlijk van de senatoren en de nette omgangsvormen. 

De senatoren zijn bij de tijd. Woorden als kolonialisme en racisme kwamen voorbij en bijna alle senatoren zagen onder ogen dat de verhoudingen binnen het koninkrijk niet optimaal zijn. 

De heer Rosenmöller (GroenLinks) diende daarom een motie in waarin het nieuwe kabinet opgeroepen wordt om Koninkrijksrelaties een ‘hogere prioriteit’ te geven.  In de komende week wordt over die motie gestemd. We kunnen erop rekenen dat die motie aangenomen wordt. Want zoals altijd willen de politici graag dat iedereen tevreden is. Ook al wonen sommige mensen ver weg op zo’n eiland.

Voor de staatssecretaris aan de beantwoording kon beginnen, stond buurkat alweer voor de deur. Hij kon het blijkbaar niet aan.

Gistermiddag hoorde ik weer het vertrouwde gekras op de voordeur. In plaats van naar mijn bureau te lopen, keek hij wantrouwend naar zijn vaste plek. En ja, ik keek naar de Tweede Kamer. Daar bogen allemaal volwassen mensen zich urenlang over de vraag wie nu de nieuwe voorzitter mocht worden.

In plaats van op het bureau te springen, zette buurkat zijn staart op, begon te blazen en besloot niet binnen te komen. Verongelijkt sjokte hij weg. 

De afstand tussen burger en politiek is een terugkerend thema in het maatschappelijke debat. Terwijl het zo eenvoudig is. Buurkat is een vriendelijke dikzak met een goedmoedig karakter. Als zo’n beest na drie keer al niet meer wil kijken en luisteren naar een kamerdebat, zelfs narrig wordt, is elke analyse vanaf nu overbodig. 

Buurkat heeft namelijk een neus voor het juiste.

Niet voor niks slaapt ie graag op mijn bureau.

Auke van der Berg schrijft sinds 2015 op zijn persoonlijke blog Ikki’s eiland waar hij inmiddels ruim 500 verhalen heeft gedeeld. Zijn eerste boek ‘Ikki’s eiland. De horzel van het koninkrijk I.