Ja, hij staat bekend om het oprichten en leiden van het grote reclamebureau voor de gezondheidszorg, Gross Townsend Frank Hoffman in New York City van 1978 tot 1993. En ja, na zijn pensionering werd hij geridderd door de koningin van Nederland voor zijn jarenlange vrijwilligerswerk op het Caribisch Nederlandse eiland Bonaire, al jaren zijn geadopteerde woning. Maar het is niet wat hij deed, het is wie hij was als mens wat belangrijk is.

Hij zal worden herinnerd om zijn vriendelijkheid en goedheid, twee eigenschappen die niet altijd worden geprezen in de wereld van vandaag. Naast zijn persoonlijke prestaties zal hij herinnerd worden voor de vele levens die hij heeft aangeraakt en verbeterd. Hij was slim als een zweep maar liet dat nooit blijken voor anderen (behalve wanneer hij zijn kruiswoordpuzzels in inkt deed). Hij schepte nooit op, behalve om op te scheppen over andermans prestaties. Hij was nooit gemeen. Hij vond bijna altijd het goede in de mens.

Hij was een natuurlijke leider en mentor en liet mensen zien hoe ze intellectueel eerlijk kunnen zijn terwijl ze eerlijk concurreren. Hij was een geweldige leraar, maar gaf nooit les. Je moest opletten en kijken. Hij hielp velen van ons onszelf te vinden. Maar hij was ook een ‘cowboy’, nooit door het conventionele in bedwang gehouden. Hij verbreedde de envelop en duwde anderen, zelfs om fouten te maken. (Zolang het niet twee keer dezelfde fout was.)

Hij legde de lat hoog voor ons allemaal en nam nooit genoegen met het gemakkelijke antwoord. Hij hielp anderen om hun beste te zijn, om nog creatiever te zijn – terwijl hij natuurlijk op strategie bleef. En wat een gevoel voor humor! Hij hield van lachen, met het meest vreugdevolle geluid dat door de gangen weergalmde. Hij lachte zelfs om kanker. Heeft er meerdere keren zijn neus voor opgehaald.

Hij was zo moedig en startte een bedrijf het jaar nadat hij voor het eerst was gediagnosticeerd en behandeld voor non-Hodgkin-lymfoom op 35 jarige leeftijd. En onderging de volgende 37 jaar meerdere behandelingen. Hij was weer moedig toen hij als patiënt # 28 werd opgenomen in een CAR-T klinisch onderzoek voor lymfoom in 2015, wat hem vijf jaar extra gaf. En opnieuw in 2018 toen een tweede kanker, acute myeloïde leukemie, toesloeg dat uiteindelijk zijn leven kostte. 43 jaar danste hij met kanker, klaagde nooit, vroeg nooit ‘waarom ik?’ En deed alles even snel.

Sommigen vermoeden dat hij de verkapte Energizer Bunny was. Hij is altijd een inspiratie geweest. Hij was ook een visionair en een dromer. Soms de onmogelijke droom. (Ja, Don Quichot was zijn held.) En hij inspireerde velen toe te slaan zoals hij.

Hij was een liefdevolle, zorgzame vader, die zijn twee zonen altijd aanmoedigde om hun eigen weg te gaan, nooit veeleisend of verstikkend. En de beste echtgenoot, partner en vriend die een vrouw kan hebben. Innovatief, inspirerend, vindingrijk, intelligent, onuitwisbaar. Zelden had hij het over zichzelf. Hij was onzelfzuchtig en cijferde zichzelf weg.

Verstandig en genereus, geduldig en gepassioneerd. Lief hebben en verzorgen. Zoals een dierbare vriend schreef: ‘Je bent zowel stil als luid. Je eist en je accepteert. Je bent zowel sterk als zachtaardig. Hoe krijg je dat voor elkaar? Hij was een positieve kracht die deze wereld voor velen een betere plek maakte en sommigen van ons betere mensen maakte. Velen hebben gezegd dat de wereld vandaag een goede man heeft verloren, maar hij zal voor altijd voortleven in onze herinneringen.

Door: George de Salvo